2011: een mooi loop jaar

Zo aan het eind van het jaar maar even terugblikken op een mooi loop jaar.

Winter

In januari kon ik niet zoveel motivatie vinden om te gaan lopen. Weer was ook niet top. Februari was eigenlijk hetzelfde. Lopen op een laagpitje. Tijdens de vakantie op Lanzarote ging het al wel iets beter. Mede door het heerlijke weer toch een paar keer gelopen.

Maart

Net terug uit Lanzarote hebben Herwin en ik het besluit genomen om ook in 2011 de 20 Miles van Graubunden te gaan lopen. En dan bij de 32 kilometer te gaan kijken hoe de vlag er bij zou staan. Om toch een beetje goed voor de dag te komen, was het zaak om kilometers te gaan maken.

Ik had voor mij zelf besloten om maart en deel van april te gaan gebruiken voor kilometervreten. Lichaam laten wennen aan de belasting van veel en lang lopen. Dit ging goed.

April

Ingeschreven voor de 10 kilometer op 2de paasdag in Utrecht om samen met Dorine te lopen. Was wel langgeleden dat ik zo’n korte afstand had gelopen in wedstrijdverband, maar het parkoers van de halve marathon was dusdanig saai dat ik mij daar niet aan wilde wagen. Op 2 de paasdag wel lopend naar de start gelopen, daarna de 10 kilometer in 52 minuten gelopen en na daarna met kleine omweg weer terug naar huis. Toen stond de teller ook op 21 kilometer.

Mei

De eerste week zijn we met beide gezinnen naar Tjechie geweest, op familie bezoek. Hardloopspullen mee natuurlijk. Daar hebben we bijna elke dag gelopen. Was goed om te ervaren waar je lichaam toe instaat is. En dat je lichaam best veel kan hebben, ondanks dat de vermoeidheid gedurende week aan het toenemen is. Laatste duurloop was zelfs 33 kilometer. Totaal in die week was net geen 100 kilometer. Geslaagde trainingstage dus, zeker als er geen kilometer horizontaal was.

Terug uit Tjechie een klein beetje gas terug genomen. Wel ingeschreven voor de Rheinsteig Extremlauf in Bonn eind mei.

Dus eind mei naar Bonn gereden voor deze wedstrijd. Erg mooie wedstrijd, top georganiseerd en door een fantastisch landschap. En mooie testcase voor de Graubunden. De Rheinsteig Extremlauf is 34 kilometer en gaat over zo’n 7 bergen/heuvels. Steil omhoog en omlaag. Aan het eind had ik een goed idee waar ik sta en wat er nog moet gebeuren voor eind juni.

Juni

De maand van de waarheid. Nog lekker doorgetraind voor eind juni. Vanaf half juni echt gas terug genomen en veel rust gepakt. Eind juni naar Zwitserland gereden. Na een relax dag, de dag van de wedstrijd, verslag kan je hier lezen. Maar wat was het een gave ervaring. Mijn eerste marathon gelopen en dan ook maar meteen die van Graubunden. Zijn makkelijkere marathons. Wel balen dat Herwin uit moest stappen.

Juli

Tijdens de zomervakantie naar de Ardeche Vert geweest. Heerlijke vakantie gehad en ook nog wel wat kilometers gemaakt in een zeer heuvelachtige omgeving. Genieten dus.

Augustus

Deze maand was de maand van rustiger aan doen. Niet veel bijzonders gedaan. Gewoon lekker gelopen

September

Ook dit jaar weer eens meegedaan de Dam tot Damloop. Wel erg lastminute dit keer, maar goed te doen. Weer was bij de start erg vreselijk, een wolkbreuk. Waardoor ik mij afvroeg of de organisatie wel een noodplan zou hebben. Wat zou je moeten doen met zoveel mensen. Want masaal is het natuurlijk wel allemaal. Doordat het zo lastminute was, had ik niet echt verwachtingen. Was weggegaan met het idee om lekker te lopen. Dat is gelukt en de tijd was ook best wel goed, 1.25. Na de finish had ik het gevoel dat ik nog wel even door zou kunnen.

De week erna volgde de volgende uitdaging. We deden weer met Arrange mee aan de Utrechtse Heuvelrug Estafette Met een team 100 kilometer lopen van Amersfoort via Amerongen terug naar Amersfoort. Altijd leuk en gezellig. Aangezien Herwin en Arjan in voorbereiding waren voor de Amsterdam Marathon hadden we besloten om binnen de estafette onze eigen etappe te lopen daarnaast nog door te lopen om zo tot een duurloop van 30 kilometer te komen. Weer was die dag zeer zonnig en warm waardoor ik na 26 kilometer met een fietser ben gewisseld en de laatste 4 kilometer fietsend heb gedaan. Moest er wel even van bij komen.

Vlak daarna heb ik mij ook maar ingeschreven voor de Amsterdam Marathon om Arjan en Herwin bij te staan tijdens de wedstrijd.

Oktober

De maand van de Amsterdam Marathon. Gewoon door trainen om enigszins voorbereid te zijn voor de 30 kilometer in Amsterdam.

Alles was druk in Amsterdam, kledinginname, startvak binnenkomen, starten, parkoers. Kostte wat moeite om er van te genieten. Heb op 10 kilometer serieus gedacht om te stoppen. Maar langs de Amstel krijg ik eindelijk een gevoel van genieten.

Bij de 30 kilometer, wat het plan was om dan dan te stoppen, ben ik door gelopen. Helaas kreeg ik 4 kilometer later last van kramp nadat ik een beetje ongelukkig terecht kwam in een tramrails. Op 38 kilometer heeft een EHBO-er mijn kuiten ontspannen gemasseerd, waarvoor dank. Waardoor ik laatste kilometers nog enigszins voor uit kon komen. Ging niet helemaal lekker meer op het laatst, maar toch wel mijn tweede marathon uitgelopen. En Herwin heeft hem ook uit kunnen lopen. Toppie, hoor.

Aanslag op je lichaam van zo’n asfalt marathon is toch wel groter dan een bergmarathon, had wel een paar dagen nodig om te te herstellen. De woensdag erna op de baan met andere marathonlopers rustig een paar kilometer uitgelopen. Heeft toen heel goed gedaan. Spieren erna voelde meteen een stuk soepeler.

Weekend erna in Brussel een erg mooi rondje gelopen van hotel naar het Atomium en terug. Was bijna helemaal alleen onder het Atomium. Erg mooi moment.

November

Wilde nu eindelijk eens rustu gaan nemen voor mijn lichaam. Maar via Twitter kwam ik er achter dat ze bij een ander IBM Business Partner Silverside nog mensen zochten om de Zevenheuvelenloop te lopen. Een berichtje was voldoende om mee te mogen/kunnen doen.

Op de dag van de Zevenheuvelenloop was het in bijna heel Nederland heel erg mistig. Maar niet in Nijmegen. Wel fris, maar de zon scheen, dus dat zou weer genieten worden. Had hem nog nooit gelopen. Qua parkoers is deze loop erg goed bevallen. Lekkere klimmetjes en een sneller finish. Maar ook hier was het weer akelig druk. En de meeste mensen voelde zich niet aangesproken bij het verzoek om zoveel mogelijk rechts te gaan lopen.

Heerlijk gelopen, boven verwachting onder de 1.20 gefinished.

Daarna liet mijn lichaam toch heel duidelijk weten dat het even genoeg was. Ik heb 3 weken echt rust gehouden. Wel ben ik blijven zwemmen op de zondagochtend om enigszins in beweging te blijven.

December

Was dus een maand van rust en langzaam weer het lopen oppakken. Samen met Herwin 2 weken geleden een ronde van 22 kilometer door de bossen van Hattem gelopen en afgelopen maandag (tweede kerstdag) alleen de Posbank opgeweest. Was geen lange ronde ( 13 kilometer ) wel een erg mooi, modderige ronde.

En aankomende vrijdag ga ik samen met Herwin en Arjan het jaar 2011 waardig afsluiten met het lopen van de Utrechtse Heuvelrug Trail. Niet voor een klassement, maar gewoon omdat het kan.

 

Al met al een gaaf en geslaagd loopjaar.

Na rust de Asics Trabuco 14 inlopen

Afgelopen November heb ik de Zevenheuvelenloop gelopen. Daarna heb ik echt rust genomen.

De hardloopschoenen even niet aangeraakt.

Wel ben ik op zondag blijven zwemmen.

 

Deze rustpreiode heeft wel goed gedaan. Begon er vorige week weer naar uit te kijken om te gaan lopen.

En dus vorige week zondag voor het eerst weer de hardloopschoenen aangedaan en op Het Lint in Leidscherijn een rondje van 11 kilometer gelopen.

Was weer lekker en tempo was heerlijk ontspannen.

 

Ik was in de afgelopen weken ook eens gaan nadenken over mijn Trailschoenen, ook met het oog op de Marathon du Mont Blanc op 1 juli.

Sinds april loop ik Salomon CrossMax Guidance. Deze lopen erg lekker, maar als de afstanden langer werden kreeg ik last van mijn rechtervoet. Of aan de achterkant bij de hak een schuurplek, maar als ik de veters strakker deed dan een pijnlijke plek boven op mijn voet.

Kreeg het niet voor elkaar om de CrossMax goed af te stellen voor mijn rechtvoet en dan ga je toch nadenken.

Je moet wel met plezier hardloopschoenen aan doen en moeten je niet beperken vooral niet als de afstanden groter worden.

 

Voor de Salomon CrossMax liep ik op de Asics Trabuco, mede omdat deze heel erg in de lijn was van Asics Gel Kayano lag, waar ik haal heel erg lang op loop.

Daarom heb ik besloten om toch weer terug te gaan naar de Asics Trabuco voor mijn trailschoenen.

Eerst even nagevraagd bij Marc van Dijk van Trialrunshop, maar hij kon pas half januari leveren. Daarna contact gezocht met PKRun in Dodewaard en die hadden mijn maat van de Asics Trabuco nog op voorraad. Dinsdag besteld en woensdag in huis, top service.

 

Gisteren had ik met Herwin een afspraak staan om het bos rond Hattem onveilig te maken. Ideaal dus om mijn nieuwe trailschoenen in te lopen.

We zouden de MTB route doen die in de buurt van Hattem in de bossen ligt. Dus bij carpoolplek auto geparkeerd en de laatste druppels af gewacht en toen rugzak op, Garmin in sync met satelieten en go.

We hebben erg veel geluk gehad met het weer, geen enkele keer regen onderweg, zelfs best wel wat zon.

Af en toe was het springen en modder ontwijken, want nat was het wel in het bos.

Maar het was wel weer heerlijk om zo samen onderweg te zijn.

 

Na bijna 22 kilometer waren we weer terug bij de auto, moe maar voldaan.

En de Trabuco’s, die liepen als vanouds, geen rare schuurplekken of ander ongemak. Alleen dat mijn voeten weer moeten wennen aan de afstand na de afgelopen rustperiode.

Dit gevoel vast houden en naar de Asselronde van Apeldoorn toewerken op zondag 5 februari.

Maar wel zoveel mogelijk off road al het kan.

 

Urban Trailrunning Utrecht deel 2: dwars door Utrecht

Gisteren was het heerlijk weer, koud maar zonnig. Dus samen met gezin naar Amelisweerd en Rhijnauwen geweest. Was heerlijk, maar de mist lag op de loer net zuiden van Amelisweerd.

Terug bij de auto heb ik mij omgekleed en rugzak op om terug te lopen naar huis. Begin was koud vanwege de opdringende mist.

Vanaf Amelisweerd langs de Kromme rijn over het Kromme rijn pad, helemaal de stad in langs Galgewaard en Pieter Baan Centrum. Bij de het Wed gekozen voor nog een prachtige ronde langs de Utrechtse singel.

Nog de Weerdsingelsluis meegenomen en toen via wat plantsoentjes terug naar de Douwe Egberts en de brug over snel naar huis. Begon nu echt koud te worden, zon was bijna onder en de mist begon het te winnen.

Wel weer een mooie route en heerlijk gelopen. Maar vooral weer erg genoten van deze manier van Utrecht verkennen.

Deze week even wat rustiger aan vanwege een snotneus en volgende week de Zevenheuvelenloop in Nijmegen.

Urban Trailrunning in Utrecht

Na de marathon van Amsterdam ben ik bewust gas aan het terugnemen om mijn lichaam weer enigszins te laten herstellen.

Dat gaat best wel goed, vooral fun en lekker ontspannen lopen. Tevens zwem ik nu op zondagochtend. Mijn dochter heeft dan zwemles, dus dan kan ik wel wat baantjes trekken.

De week na de marathon waren we in Brussel en heb ik op zaterdagochtend een heerlijke route gelopen van hotel naar Atomium en terug. Echte leuk om bijna alleen bij het Atomium te zijn en met het mooiste weer van de wereld.

Vorig weekend ben ik aan het eind van de dag voor het donker werd op mijn Salomons een rondje door Leidscherijn gegaan, en zoveel mogelijk offroad en modder opgezocht. Dat was een geslaagde loop.

 

En vandaag zat ik te bedenken waar ik naar toe zou gaan, tot dat ik bedacht dat de mensen achter Trail Magazine wel eens een Urban Trail gedaan hebben in Halle en Hannover, dus waarom niet in Utrecht.

Dus na het zwemmen wat gegeten en hardloopkleren aan, rugzak gevuld met water, voor de zekerheid jasje meer en gaan.

Het werd een heerlijk ontspannen gelopen rondje, conditie blijkt toch best wel OK te zijn. De kleine heuveltjes langs de singel kon ik in tempo omhoog lopen. Ook de sluis langs de weerdsingel was leuk.

Heb erg genoten van deze manier van lopen door Utrecht, en vooral met een brede glimlach dwars door Utrecht Centraal naar de Jaarbeurs gelopen.

Na een dikke 15 kilometer was ik weer thuis.

 

Dit najaar gaat het overigens leuk met loopjes die ongepland langskomen.

In September werd ik op de dag van de Dam Tot Dam gebeld of ik meewilde lopen. Toen heerlijk ontspannen een goede tijd gelopen, ondanks het haasten om op tijd te komen in het startvak

Daarna ongeveer op de sluitingsdatum nog ingeschreven voor de Amsterdam Marathon, 3 weken later, en die heb ik ook uitgelopen.

En vorige week kwam de mogelijkheid voorbij om een keer de Zevenheuvelenloop te lopen in Nijmegen. Nou daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen.

Wilde deze altijd nog een keer lopen, dus dit jaar dus.

Amsterdam Marathon: mijn verhaal

Afgelopen zondag heb ik dan toch de Amsterdam Marathon gelopen. Was het niet van plan, maar toch.

Vooraf

In september, zo ongeveer op de sluitingsdatum van de inschrijving, heb ik besloten om mee te lopen. Mede om Herwin bij te staan in zijn eerste marathon, nadat hij helaas in de Graubunden Marathon heeft moeten uitstappen.

De basis was dus niet helemaal optimaal, maar het idee was om tot 30 kilometer te gaan en daar uit te stappen.

Tijdens

De dag begon redelijk vroeg om te beginnen met een stevig ontbijt. Hardlooprugzak was gevuld met eten en drinken. Tevens wat warme spullen, voor bij de 30 kilometer. Daarna op weg naar Amsterdam. Het was koud, maar wel heel erg mooi weer. Het was een enorme drukte bij het Olympisch stadion. Overal in de rij staan, bij de kledingdepot, om het stadion in te komen, om in het startvak te komen. De ambiance was wel erg gaaf, zo met zijn allen.

Om 9.30 het startschot, en redelijk snel daarna konden wij ook gaan lopen. Dat was goed geregeld, stadion uit en op weg naar het Vondelpark. De eerste kilometers een beetje op bedrijfstemperatuur komen, en kijken hoe mijn knie het bevalt. Toch nog steeds een zorg. Nadat we weer langs het stadion gelopen zijn gaan we op weg naar Oudekerk aan de Amstel. Lekker ging het nog niet, knie was gevoelig, heb een paar kilometer lopen denken om uit te stappen.

Langs de Amstel begon het allemaal wat prettiger te voelen. Na het keerpunt in Oudekerk bij de 20 kilometer kwam ik in gesprek met een medeloper, die iets later ingestapt was, om de rest van de marathon als training te lopen. Gaat namelijk over 3 weken de New York Marathon lopen. Het was een lekkker tempo, zo rond de 10 kilometer per uur. En zo kwamen we bijna ongemerkt bij de 30 kilometer aan, en zijn we lekker doorgelopen. Voelde tot dan nog  best goed.

Helaas voelde het bij 34 kilometer iets minder lekker, met dank aan een oneffen straat of tramrails. In mijn linker kuit schoot de kramp en mijn rechter kuit wilde volgen. Daarom ben ik verder gaan wandelen.

Bij kilometer 37 ben ik even bij de EHBO binnen gelopen, daar heeft de EHBO-er mijn kuiten wat ontspanning gegeven. Daarna ben ik wel door gegaan, maar van hardlopen kwam weinig meer. De finish kwam gelukkig redelijk snel in zicht, daar kwam ik overheen na 4.45 op mijn Garmin. Best tevreden.

Erna

Na de finish voelde ik mij eigenlijk meteen weer goed. Snel mijn kleding opgehaald, en de familie begroet. Erg leuk dat ze naar het stadion zijn gekomen. Herwin heeft zijn eerste marathon gezond en wel volbracht. Gaaf voor hem, eindelijk, is vaak dichtbij geweest. Na wat warms aangetrokken te hebben, wat gedronken en gegeten.

Mijn tweede marathon in 1 jaar, en dat toen het jaar begon we geen plannen hadden voor een marathon. Deze keer merktte ik wel dat de conditie voor de Graubunden Marathon vele malen beter was, meer duurvermogen gedaan ervoor. Deze keer kwam het allemaal een beetje te kort van te voren. Maar goed, toch volbracht.

En nu verder

Maar ik weet wel dat zo’n stads/asfalt marathon niet echt iets is voor mij. Leuk om mee te maken,maar wat masaal allemaal. Geef mij maar een wedstrijd in de bergen en vooral niet te veel asfalt. En dat gaan we ook doen, want het doel voor 2012 wordt de Marathon du Mont Blanc in en om Chamonix. Kijk er nu al naar uit.

Maar eerst even heel erg veel gas terug nemen. Merktte al voor de Amsterdam Marathon dat mijn lichaam moe aan het worden was en kleine pijntjes te kop op begonnen te steken.

De komende tijd hoeft er even niets op hardloopgebied. En dan eind 2011, langzaam maar weer gaan opbouwen. En eens gaan kijken wat we als voorbereiding gaan doen qua wedstrijden/trainingen.

Toch de Dam tot Damloop gelopen

Afgelopen zondag zat ik met in het zwembad bij de zwemles van mijn dochter. Wordt ik om 9.00 gebeld door een bekende. Zij hadden in hun bedrijventeam een uitvaller en of ik het leuk vond om mee te lopen. Eh, ja leuk, bel zo terug was mijn reactie. Thuisfront gebeld en die zijn snel naar het zwembad gekomen om mij af te lossen.

Thuis snel alles gepakt en aangedaan en snel naar de bus gefietst. Na wat omleidingen van de NS in Amsterdam aangekomen. Het was er weer lekker druk. Vlak voor de start was er een indrukwekkende wolkbreuk met onweer, zodat we ons afvroegen of de organisatie ook een noodplan zou hebben, voor het geval het afgelast zou worden.

Gelukkig was het bij de start bijna droog. Wel veel plassen op straat en we spoelde de Ij tunnel in. Vooraf had ik geen verwachtingen, gewoon lekker lopen en vooral genieten.

De eerste kilometers in mijn ritme komen en daarna gingen de kilometers snel voorbij en tempo voelde lekker. De sfeer was weer zeer goed langs het parkoers, ondanks het mindere weer. Bij 12 kilometer ga je toch eens naar de tijd kijken en dan zie je dat je best goed onderweg was. Daar ben ik wat gaan versnellen, maar wel zodanig, dat ik lekker kon blijven lopen.

De laatste 2 kilometers zijn altijd feest door de smalle straatjes van Zaandam. Uit eindelijk gefinished in 1.20.07. Zo snel was ik nog nooit tijdens de Dam tot Damloop en ik was geen eens helemaal kapot, ik voelde mij eigenlijk wel lekker.

Daarna kleding halen en omkleden en in het business dorp nog wat met het team gedronken en daarna met de pendelbus terug naar Amsterdam.

Een leuke afsluiting van een zware trainingsweek, waar de weekteller op 80+ kilometers is uitgekomen.

Utrechtse Heuvelrug–deel 2

Vorige week hebben al een route gelopen op de Utrechtse Heuvelrug, met behulp van de Garmin.

Dat was wel even wennen, af en toe de route kwijt .

Vandaag ben ik weer naar de Utrechtse Heuvelrug gegaan voor nogmaals een route te lopen. Dit keer ben ik alleen gegaan, dus goed op de Garmin blijven kijken tussen het genieten.

En deze keer heb ik van te voren goed gekeken, waar ongeveer de route langskwam. Daardoor ging het navigeren een stuk handiger.

En je komt op paadjes waar je nooit gelopen zou hebben.

Het weer zat ook redelijk mee, af en toe druppels, maar niet genoeg om de jas aan te trekken.

Al met al en fantastische route en heerlijk gelopen. Aan het eind van de route nog wel even de 21 kilometer volgemaakt.

Trailrunning: Van Leersum naar Rhenen en weer terug

Afgelopen week moest het er maar weer eens komen, een zware week. Om te kijken hoe het gesteld is met de conditie. Dus door de week aardig wat kilometers kunnen maken.

Met als afsluiting een lange duurloop over de Utrechtse Heuvelrug. We hadden op internet een route gevonden van 32 kilometer. Die leek ons ideaal om eens te kijken hoe het er voor staat. Zaterdag de route geupload naar mijn  Garmin en even de instructies gelezen hoe en wat.

Gisteren de auto geparkeerd bij de start in de buurt van Leersum. Compressiekousen aan, trailschoen aan en de rugzak op. Garmin aan en hup op weg. Bleek best wel lastig om de route te volgen, waren hem al snel kwijt, maar op een gegeven moment liepen we toch weer op de route.

Gelukkig ben ik een klein beetje bekend in dit bos, dus kon mijn weg wel vinden. Het  begin ging erg lekker, was wel heel warm en erg benauwd. Veel drinken dus. Uiteindelijk onze weg gevonden naar de Rhenen en daar vandaan weer terug proberen te navigeren met af en toe hulp van mijn Garmin en de rest gewoon goed kijken.

Op de terugweg in de buurt van de Amerongse berg kreeg ik last van honger, een slecht teken, heb geprobeerd wat te eten en te drinken. Ging op zich wel goed, maar moest toch even een stuk wandelen.

Later ging het wel wat beter, maar genieten was iets minder. Herwin heeft steeds wat vooruit gelopen en dan weer een stuk terug.

Op die manier heeft hij 3 km meer gelopen. Hij heeft de 30 km volgemaakt en ik ben bij 27 km bij de auto gestopt. Na even gezeten te hebben, kwam het goede gevoel weer terug.

Was een gave, pittige trailrun door de bossen van de Utrechtse Heuvelrug, en blijkt maar weer dat ook met dit soort duurlopen, ook qua afstand, je toch serieus moet eten en dus eigenlijk moet benaderen als wedstrijd.

Doel voor deze week is mee dan geslaagd, heb meer dan 70 kilometer gemaakt deze week en lichaam voelt nog goed, wel wat moe maar voldaan.

Hippe Asics Kayano

Ik loop al op de Asics Kayano sinds nummer 10. Tot volle tevredenheid. Asics heeft de gewoonte om voor een paar modelen weinig te veranderen aan de pasvorm enzo. Daardoor blijf je als loper trouwer aan het merk dan andere merken.

De laatste jaren bestel ik de Asics Kayano dus ook via internet. Lekker makkelijk, ze worden thuis bezorgd en vaak zijn ze goedkoper dan in de Hardloopspeciaalzaak.

Ik haal zo ongeveer 600 a 700 kilometer per paar, veel minder dan men  voorschrijft. Ik ben dan ook iets zwaarder en langer dan de gemiddelde loper. Kan feilloos aanvoelen wanneer er nieuwe aangeschaft moeten worden. Dus heb ik van het weekend nieuwe besteld bij het Hardloopcentrum.

Gisteren werden ze thuis bezorgd en ik moet zeggen dat de kleur even wennen is. Maar ik vind ze stoer, Nike heeft altijd de naam van hippe en trendy schoenen. Nou dit model van de Asics Kayano 17 mag er ook zijn, blauw met roze Asics strepen. Zou het een nieuwe weg zijn voor Asics? Afwachten hoe de 18 er uit gaat zien.

Op aanraden van een trainer bij Athletic Point ga ik de Asics Kayano 17 voor de lange duurlopen op de weg gebruiken. Mijn ‘oude’  Kayano 16 voor de baantraining. En voor offroad the Salomon CrossMax Guidance.

Graubunden Marathon 2011–de herinneringen

Vandaag kwam ik nog een leuk verslag tegen van Strada running over de Graubunden Maratthon 2011.

Als ik het lees, dan moet ik wel weer terug denken aan mijn deelname, resulteerde in het volbrengen van mijn eerste marathon. De Nederlanders, die rond mij de laatste paar kilometers liepen, waren bijna allemaal van Strada running en boven op de top van de Parpaner Rothorn in het restaurant zat de rest van hun groep te wachten.

Als ik zo terug denk aan die dag, 25 juni, dan heb ik er eigenlijk alleen maar fijne herinneringen aan. Lichaam heeft zich toen erg goed gehouden. Heb erg kunnen genieten, ondanks de soms moordende stijgingspercentages, van de omgeving en de mede deelnemers. Ik heb het gevoel gehad dat ik geen enkel moment in het rood heb gelopen. Harde bewijzen heb ik niet, want ik loop al zeker een jaar niet meer met hartslagmeter.

Voel wel een mate van trots als ik bedenk dat ik nou net deze marathon als eerste gelopen heb. De Graunbunden Marathon wordt gerekend tot een van de zwaarste marathons van Europa.

De komende weken top trailrunning events

De komende weken wordt het een drukke tijd voor mensen die Trailrunning een warm hart toe dragen.

20 augustus staat de Mountainman op het programma. Dit is een marathon of een ultra over 80 kilometer van Engelberg via Hasliberg naar de Piliatus.

Het is pas de tweede keer voor dit evenement, maar heeft zich snel een plaats weten te verschaffen in de Ultra/bergloop wereld. Ik zag dat er geen Nederlanders meedoen.

Op 26 augustus staat de UTMB op het programma, de koningsafstand 166 kilometer en 9500 hoogtemeters. De wedstrijd start en finished in Chamonix na een rondje om het Mont Blanc massief. Vorig jaar werd deze wedstrijd gestopt na 30 kilometer, vanwege slecht weer en gevaar voor de lopers. Verder zijn er ook nog de CCC, 98 kilometer met 5600 hoogtemeter, en de TDS, 110 kilometer met 7200 hoogtemeters. Is echt een top evenement en de top van de berglopers/trailrunners willen hier winnen. Kilian Jornet, de huidige recordhouder, zal er ook weer bij zijn. Ook doen er aardig wat Nederlanders mee aan de verschillende afstanden, waaronder Jolanda Linschooten, die aan de TDS meedoet.

Wordt leuk om net als vorig jaar de livetracker bij te houden

De week erna op 3 september gaat de Goretex Transalpine run, ook wel bekend als de TAR, van start. Dit is een meerdaagse etappe wedstrijd van Oberstdorf in Duitsland naar Latsch in Italie. Er wordt gelopen in duo’s. Dit vind ik echt een wedstrijd die tot de verbeelding spreekt.

Ook dit jaar doen er weer aardig wat Nederlanders mee. ondermeer de mannen achter MudSweatTrails, Marc Weening en Patrick Franken, doen mee, als Team Salamon NL/MST #232, maar ook uit Utrecht doet er een team mee, From Utrecht with Love. En uit Apeldoorn vaardigt AV34 weer 3 teams af.  Voor alle deelnemende teams kan je hier kijken.

Het wordt dus weer leuk de komende tijd

Op zoek naar trails in Leidsche rijn

Net terug uit de Ardeche, waar heel mooie trails waren. Was het wel even wennen aan het vlakke Hollandse platteland. Vandaag had ik mij voor genomen om eens in de buurt te gaan naar wat off road.

Best lastig in een van de grootste Vinex lokaties van Nederland.

Dus vanmorgen vroeg op weg gegaan op mijn Salomon CrossMax en de hardlopoprugzak met wat drinken. Normaal loop ik de Rijnkennemerlaan via het fietspad, nu ben ik midden over het gras gegaan. Best een ander gezicht en gevoel. Bij het Lint niet over het asfalt, maar over het ruiterpad er vlak naast.

Bij de Haarijnse plas aan de zuidkant het wandelpad op door de Thematervelden. En helemaal slingerend naar Haarzuilens. Veel vogels en hazen gezien.  Bij Haarzuilens het kronkelpad op dwars door de velden op weg naar de Hamtoren.

Vanaf daar was zo’n beetje het off road op, tot aan het Leidscherijn Park ( ook wel bekend als het Maxima park ). Daardoor heen geslingerd kwam ik na bijna 15 kilometer weer terug bij huis.

Blijkt toch best veel off the road te zijn in Leidscherijn. De volgende keer maar eens richting de A12 en Veldhuizen daar is ook nogal wat off the road te vinden. En met mijn CrossMax is het ook geen probleem om stukken op asfalt te lopen.

Trailrunning in de Ardeche Vert

Afgelopen 3 weken waren we op vakantie in de Ardeche Vert. Dit is het noordelijkste, onbekendste deel van de Ardeche. De camping waar we stonden was een aanrader, zeker voor tentkampeerders. Vlak voor de camping zag ik zo’n paal staan met geel ‘hoedje’. Dit bleek een wegwijzer te zijn van zeer veel wandelroutes.

In Ardoix het plaatsje het dichstbij de camping zag ik een groot informatie bord staan over deze wandelroutes. Er bleek in het gebied een uitgebreid wandelknooppuntennetwerk te zijn. Een waar paradijs dus voor de wandelaars en zeker hardlopers. Er liep zelfs een wandelroute over de camping.

De wandelroutes waren voor Franse begrippen goed aangegeven, maar moest toch soms goed zoeken naar de markering. De trails waren uitdagend, steile klimmetje en soms een technische daling. Fraaie vergezichten en koele bossen. Gelukkig had ik mijn Salomons CrossMax en mijn trailrugzak meegenomen. Daardoor kon ik heerlijk over de trails lopen en was het ook niet erg toen ik een keer de markering niet meer kon vinden en opeens de route mij tegemoet kwam, (??) en daardoor de Garmin pas bij 19 kilometer stilstond en dat bij 25 graden.

Heb dus een heerlijke vakantie gehad en erg mooie trails gelopen. Was weer 100% genieten. En de Ardeche Vert is dus de moeite waard ook voor de trailrunner.

De week na de Graubunden Marathon

Deze week stond in het teken van niets hoeft, alles mag.

Het lichaam heeft de Graubunden Marathon goed doorstaan, geen spierpijn gehad of andere ongemakken. Maar daar lag wel het gevaar, gewrichten en pezen zijn toch bezig geweest.

Dus deze week lekker rustig aan gedaan. Woensdag naar de baan geweest om eens lekker uit te lopen in een gesapig tempo. Ik merkte nog wel dat de hartslag iets hoger lager, toch een teken dat het lichaam nog niet helemaal hersteld is.

Wel grappig is, nu ik eindelijk een marathon gelopen heb, je nu wel anders naar zo’n afstand kijkt. Het was zwaar, maar het genieten was groter. En je kijkt meteen eens rond wat er nog meer voor leuke bergmarathons er zijn. En als je dan het gave verslag van Chris van Beem over Marathon de Mont Blanc lees, dan begint het wel weer te kriebelen. Dus wie weet, volgend jaar.

Afgelopen week ook eens gekeken naar de totalen van het eerste half jaar, ben uitgekomen op een totaal van boven de 1100 kilometer. Deze kilometers heb ik voornamelijk in voorbereiding van de afgelopen zaterdag gelopen.

In de zomerperiode maar eens in onderhoud modus lopen, zoveel mogelijk off road, en eens nadenken over leuke wedstrijden/uitdagingen in het 2de half jaar. Tips zijn altijd welkom.

Eerste plan is om de halve marathon van Hattem te gaan lopen en het liefst wel weer de wonderschone halve marathon van Loenen/Loenermark.

Graubunden Marathon 2011- de laatste meters

Van Herwin kreeg ik vandaag een stukje van zijn video van mijn laatste meters tijdens de Graubunden Marathon van afgelopen zaterdag.

Het is verder onbewerkt, maar leek mij leuk om te delen.

Graubunden Marathon 2011: mijn eerste marathon

Kan eigenlijk heel kort zijn, ik heb het gehaald, voor het eerst een marathon gelopen en dan ook meteen een die bekend staat als een zeer zware marathon(+2682 m / - 402 m )

De weersvoorspelling was goed in tegenstelling tot de afgelopen dagen. Zo rond 10 graden bij de start en ‘s middags 10 graden in Lenserheide op 32 km. Begin bewolkt en af en toe zon. Perfect loopweer dus. Hadden besloten om in het ‘kort’ te beginnen. Avond daarvoor alles klaar gemaakt, Camelbag gevuld, eten voor onderweg en eten voor op de 32 kilometer om proviand bij te vullen en ook warmere kleding voor hoger op de berg.

Het begin van de wedstrijd dag was vroeg, want we wilde auto weer in Lenzerheide parkeren. Daarna met de postauto naar Chur en wandelend naar de start. Had besloten om te beginnen op mijn Asics Gel Kayano. Dan kon ik altijd nog in Lenzerheide overstappen op mijn Salomon CrossMax voor het ruigere deel. Toen we het station uitliepen, zagen we toevallig een oude bekende, Jan Donia uit Chur, daarmee heb ik vorig jaar ook veel opgelopen

Na de start was ik Herwin meteen kwijt, hij wilde namelijk een deel van start filmen en dan zou hij mij wel weer in halen. Zag hem pas in Lenzerheide. De eerste kilometers gaan door de prachtige oude stad van Chur en langs de Arosa baan, die daar gewoon over de wegloopt. Bij km 3 begon het serieuze klimwerk, devies van de dag was krachten verdelen. Hardlopen waar het kan en wandelen als het niet anders kan.  En ook blijven eten en drinken, pak wat je pakken kan bij de verzorgingsposten en anders  uit de rugzak/camelbag.

Na de eerste klim naar km 5 en de eerste verzorgingspost, gingen we echt het bos is en de singletrails op. Ontspannen lopen kletsen met een Nederlander, die de 20 Miles ging lopen. Tempo voelde voor mij goed, kon rustig blijven hardlopen.

Vlak voor Churwalden de volgende Nederlander ingehaald, die liep mee met wat mensen die zich aan het voorbereiden zijn voor de Trans Alpine Run, een tocht van 8 dagen over de alpen. Na Churwalden, op km 12 kregen we de eerste echt serieuze klim van 6 kilometer naar Foppa op 1800 meter. Vorig jaar vergde deze klim veel van mijn krachten, waardoor ik niet veel later krampverschijnselen kreeg. Niet dit jaar, door ook weer hardlopen en wandelen af te wisselen. Kwam aan het eind van klim nog 2 Nederlanders tegen die ook aan de Trans Aloine Run meegaan doen. Maar boven op Foppa bij de verzorgingspost kwam ik Jan weer eens tegen.

Samen zijn we gaan dalen richting Parpan, met een kleine sanitaire onderbreking. Benen hadden klim goed doorstaan. In Parpan stonden net als in Churwalden de familie en vrienden Jan en alle andere Nederlanders aan te moedigen, was leuk. Samen zijn we door het wonderschonen bos naar Valbella en samen rond de Heidsee gelopen. Bij het dalstation van de Rothorn baan onder de weg door en nog een pittige korte klim en toen waren we bij Lenzerheide. Zag de achterklep openstaan van de auto, dus Herwin was er al. Ik ben eerst de ronde door Lenzerheide gaan maken om daarna bij auto even te stoppen. Voelde mij eigenlijk erg goed, benen zo soepel als mogelijk kan zijn na 32 kilometer. Lichaam reageerde nog goed, geen moeite met eten. Ik besloot door te gaan voor de toppoging van Parpaner Rothon. Toen ik aan kwam bij de auto ging Herwin weer door.

Camelbag bijvullen en van kort naar lang overstappen. Langshirt onder e-office wedstrijd shirt, 3/4 compressie broek van Salomon aan en muts en handschoenen in de rugzak. Heb toen ook besloten om op mijn wegschoenen te blijven lopen, voeten voelde goed en dat wilde ik zo houden. Nog even wat gegeten, eigenlijk niet gezeten, hup door.

Na een vlakke kilometer door Lenzerheide begon een werkelijk moordende klim door een ontzettend gaaf bos, moest echt soms stoppen om even rond te kijken en te genieten. Tot mijn schrik zag ik Herwin niet veel verder boven mij staan. Ben redelijk snel of zover de steilte het toeliet naar hem toe gelopen. Hij had erg veel last van zijn maag, die was erg aan het protesteren. Samen opgelopen naar boven tot een vezorgingspost, nog even op een bankje gezeten, die op krankzinnig gave plek stond.

Vlak na de verzorgingspost heeft Herwin staan overgeven. Grote opluchting, kreeg weer zin om te lopen. Dus samen door gelopen naar het middenstation van de Rothorn bahn op 1900 meter. Daar hadden ze boullion en brood, een goude greep. Heerlijk om weer eens wat anders te eten als al die zoete gelzooi. Op aandringen van mij heeft Herwin even de vitale zaken laten nameten aangezien we hierna het echte alpine gebied in gaan. In de tussentijd heb ik mij warm aangekleed, jas/handschoenen/muts. Herwin had intussen groen licht van de arts. Wel meldde de arts dat als het niet gaat Herwin dat beter in de eerst komende 2 kilometer kan uitvinden, want anders werd het terughalen van hem een lastige zaak. Onheilspellende woorden, maar wel goed denk ik.

En verder gaan we naar de volgende verzorgingspost 2 kilometer verder, op km 37 gewacht op Herwin, ging nog wel zei hij. Ik had intussen staan praten met de mensen op crossmotoren die de kop van de wedstrijd hadden begeleid. De winnende tijd was 3.30 ongeveer, bij de mannen dezelfde winaar als vorig jaar, Timothy Short.

Stukje bij beetje komen we verder, bij km 39 even overleg gehad met wedstrijdleider die daar met zijn Quad stond. Herwin besloot met hem mee terug te rijden en op te geven. Jammer maar een heerl erg verstandige beslissing. Hij wist namelijk niet of de energie genoeg was voor de laatste kilometers. Herwin is vanaf het middenstation met de kabelbaan naar boven gegaan.

Vanaf km 39 ben ik mijn eigen tempo gaan lopen, wat andere lopers ingehaald. Op de laatste meters waar een kam overgingen nog even met een Zwitser lopen kletsen. Boven op de kam begonnen de wolken heel snel te dalen. Begon te regenen en hard te waaien. Dus snel even wat gegeten en gedronken. Ik hoorder dat het vanaf daar nog maar 2 kilometer was, oja wel nog 400 meter omhoog, oeps. Niet nadenken doorlopen, stug tempo aangehouden, ging nog steeds goed.

Wolken kwamen steeds lager, omgeving werd surealistisch. Als je omhoog keek zag je vaag wat lopers lopen en je hoorde stem van de omroeper bij de finish al. Na km 41 kwam een stuk klauteren over natte stenen, vonden mijn benen minder. Maar wie kwam ik daar tegen, Jan, hij had het zwaar. Op een bschut plekje even uitgerust en heb ik hem verteld dat Herwin uitgestapt was, balen.

Pad werd breder, tempo werd weer wat fijner. Vlak voor de finish, bleek later, kwam ik een trainer tegen van Strada Running uit Amsterdam tegen. Heel even gekletst en die wees mij aan waar ik heen moest en dat finish om de hoek lag.

Eindelijk de finish, Herwin stond daar te filmen, Kwam over de finish met wisselende emoties, ontzettend blij dat ik het gehaald had, maar ook de gedachten aan pas overleden vader van een goede vriend en vriendin, die enorm van de bergen had gehouden, Klaas deze was voor jou……

Binnen in het restaurant op zitten warmen en droge kleren aangetrokken, Jan was inmiddels ook binnen en ook andere van Strada running. Was leuk om met zoveel Nederlanders bij elkaar te zitten boven op een bergtop in Zwitserland.

Uiteindelijk met de gondel naar Lenzerheide terug voor de pasta maaltijd, die ging er wel in na deze inspanning. En daarna terug met de auto naar de vrienden waar we overnachten en een warme douche. Voel mij de rest van de avond best wel goed, niet helemaal kapot ofzo.

Vandaag fris opgestaan, had eigenlijke wel zin om een stukje te lopen, niet gedaan. Want we moesten ook nog naar Nederland rijden.

Tijden, als die er al toe doen, tijd van de organisatie 7,17 uur, mijn Garmin geeft de gelopen tijd en dan kom ik uit op 6.30 uur. En dat een persoonlijk record voor de marathon

Al met al een fantastische ervaring, met heel veel mooie momenten. Deze nemen ze mij niet meer af.

De laatste loodjes en voorbereiding voor de Graubunden Marathon

Volgende week zaterdag 25 juni om 9.15 gaan we van start voor de Graubunden Marathon van Chur naar Lenzerheide en verder, helemaal naar de top van de Parpaner Rothorn (2865 meter)

Vandaag nog even een duurloopje gedaan, plan was niet langer dan een uur, werd uiteindelijk 6 minuten langer. Teller stond toen op 12 kilometer. Weer was onvoorspelbaar, een paar keer geteisterd door een overtrekkende bui. Dus helemaal doorweekt thuis aangekomen, maar wel met een brede glimlach. Heerlijk gelopen, geen moment in het rood gegaan. Ontspanning.

Wel heb ik al na lopen denken over volgende week. Dit ondermeer naar aanleiding van een goed blog van Gideon Zadoks op MudSweatTrails. Daarin beschrijft hij de voorbereiding op een ultra-trail, welleens waar is dit geen ultra, maar toch.

Goede tips over ook de mentale voorbereiding, zoals visualiseren van de wedstrijd. En dat heb vanochtend gedaan. Kijken wat ik allemaal nog wist van vorig jaar, tot aan 32 kilometer heb ik het parkoer redelijk in mijn hoofd zitten.

• Start is in Chur op 500 meter.
• Na 3 kilometer Zwitsers vlak, begint na een scherpe rechterbocht de eerste echte klim.
• Op km 5 bij Passugg de eerste verzorgingspost en duik je ook meteen de singletrails op.
• Vlak voor de 6 km een waanzinnig steile 100 meter, en draai je rechtsaf de Polenweg op.
• De Polenweg blijf je volgen tot kilometer 10, wel steeds stijgend. Breed pad.
• Tot aan km 12 over de stoep door Churwalden langs de doorgaande weg.
• Bij km 12, verzorging en de sla je links af en slinger via een brutaal stijgende weg naar km 18 op bijna 1800 meter
• Vanaf km 18 dalen, eerste deel over de weg, daarna over een fantastiche singletrail door een bos en over een bergweide.
• Vanaf km 21 weer breder pad naar Parpan.
• Door bos naar Valbella om op km 26 bij de Heidsee uit te komen.
• Deze bijna helemaal rond over relatief vlakke paden, om zo rond km 29 bij het dalstation van de Rothorn Bahn het bos weer in te duiken en een flinke klim te verwerken krijgt.
• Van km 30 weer naar beneden en rondje door Lenzerheide.
• Op km 32 kom je dan bij de finish van de 20 Miles, daar zijn we vorig jaar gefinished.
• De rest……. weten we nog niet, maar wordt vooral in het begin en aan het eind gruwelijk steil.
• Is ook in 1365 meter in 10 kilometer omhoog.

Heb ook uitgedacht hoe ik het ga doen met eten, vooral vroeg beginnen te eten en niet pas als ik trek krijg. Devies wordt blijven eten en drinken. Op km 31 komen we langs de auto, en kan daar de camelbag bij vullen en ook de gels en energierepen. Daar ga ik mogelijk ook nog even van schoenen wisselen om het laatste deel op trailschoenen te lopen. Is namelijk hoog alpine gebied en erg rotsig en dan zijn trailschoenen beter, zeker qua grip en steun.

De komende week nog een paar korte loopjes om het lichaam in beweging te houden en wellicht vrijdag nog heel even rond de Heidsee in Lenzerheide om de autorit even uit de benen te lopen. En daarnaast veel rusten en meer eetmomenten voor de broodnodige reserves.

Ik heb er heel erg veel zin in om te gaan en ook ver gespannen of het lichaam het volgaat houden tot aan het eind.

Trailrunning door de Loenermark en de Veluwezoom

De afgelopen week is nog onverwacht een zware week geworden. Door de week kwam ik op een totaal van 50 kilometer en gisteren een heerlijke trailrunning over de Veluwe van 22 kilometer.

Herwin heeft mij naar Loenen gebracht naar de start lokatie van de wonderschone Halve marathon van Loenen en heb de eerste 6 kilometer het parkoers. Daarna ben ik mijn eigen trail gaan lopen. Via de Lange juffer aan de Eerbeek omhoog. Boven heel even naar een hert gekeken. En ben ik de onzalige bossen tussen Laag Soeren en Dieren in gedoken. Ken de omgeving best wel goed, maar toch nog nieuwe trails gevonden. Gaaf dus.

Vlak voor Laag Soeren langs de kwellen door de bossen naar Eerbeek terug. Tijdens deze duurloop weer lopen testen met gels en repen om te bekijken wat nou handig om te gaan eten.

Al met al een heerlijke trailrun geworden en een mooie week van 72 kilometer. Vandaag geen naween, lichaam heeft geen behoefte om te herstellen, goed teken.

En nu de rem er op, want over een kleine 2 weken is het zover, dan gaan we een top poging doen in de Graubunden Marathon. Dus de komende week lichaam laten rusten en vooral niet al te lange duurloopjes meer. Voor mijzelf mag ik niet meer langer dan een uur lopen per keer. Wat wel lastig word met de gelegde basis. Maar ga mij er toch aan houden

Rheinsteig Extremlauf: Trailrunning tussen Bonn en Bad Honnef

Vandaag hebben we de Rheinsteig Extrem Lauf gelopen tussen Bonn en Bad Honnef. We zijn gisteren al richting Bad Honnef gereden en hadden een kamer geboekt in het Commundo Tagungshotel in Bad Honnef. Bed bleek een twijfelaar te zijn, dus werd het lekker knus. De service van het hotel was top geregeld. Lunchpakket voor zondagochtend werd geregeld en het was ook geen probleem om de hotelkamer iets langer te houden, om na de loop nog even lekker te kunnen douchen. Top dus.

Vanochtend was het vroeg dag, na een brakke nacht in onze twijfelaar. De wekker ging om 5.30, want we moesten nog met de Stadbahn van Bad Honnef naar Bonn Ramersdorf, waar de start was naast het T-mobile pand. Gelukkig hadden ze daar Starbucks koffie en erg mooie en schone wc’s. Ik had overigens besloten op mijn vertrouwde Asics Kayano’s te gaan lopen. Het was al een tijdje droog geweest, dus kans op modder was niet verwachten. En ik had nog te weinig kilometers gelopen op mijn Salomon CrossMax.

De start was heerlijk ongedwongen. Voorzitter legde nog even kort uit wat ons te wachten stond en waar we op moesten letten, vanwege werkzaamheden onderweg. En werden we verzocht achter de startstreep plaats te nemen. Geen startvakken enzo. Zo zie ik het graag.

En weg waren we. Na een klein stukje door een voostadje van Bonn, gingen we het bos in, om er bij Bad Honnef weer uit te komen.

Na wat voorbereidende schermultselingen gingen we toch serieus omhoog. Om uiteindelijk de eerste echte stijging tegen te komen, die van de Petersberg, met bovenop een veel sterren hotel. Daarna ging het snel, vooral naar beneden om daarna weer steil omhoog te gaan naar de Geisberg en daarna meteen daarna de Drachenfels.

Daarna een lange afdaling en de klim naar de hoogste top, de Lowenberg op 23 kilometer. En hup daarna weer lang naar beneden. De bovenbenen en kuiten begon ik nu wel te voelen, vooral door het dalen.

Uiteindelijk nog 1 heuvel en daarna vanaf kilometer 29 eerst zeer steil en daarna gemoedelijk naar beneden naar de finish op het eiland Grafenwert in Bad Honnef, nou ja eiland. Hadden bijna geen brug meer nodig, de rijn stond zo laag.

Na 34 kilometer was daar dan eindelijk de finish. En ook hier ging het weer heerlijk gemoedelijk. Kon gewoon drinken pakken en ook koeken waren vrij verkrijgbaar. En dit keer geen medaille, maar een lokaal brood en honing. Vind ik persoonlijk ook veel leuker, dan weer een medaille.

Conclusie, een extreem zwaar parkoers, maar ook extreem mooi. Een goede voorbereiding voor de Graubunden Marathon over 4 weken. Weer was heerlijk, maar was blij dat we vooral in het bos liepen. En de verzorging onderweg was top geregeld, elke 3 kilometer was er een post met water, citroenthee, cola, banenen, repen en zoute stokjes. Deze waren helemaal top, want die kan je onderweg opknabbelen en is weer iets anders dan bananen.

De week voor de Rheinsteig extremlauf

Volgend weekend gaan we de Rheinsteig Extremlauf lopen van Bonn naar Bad Honnef, 34 kilometer met 1200 hoogtemeters. Alles in het teken van het uiteindelijke doel, de Graubunden Marathon eind juni.

Afgelopen week stond dus in het teken  van wat meer rust. Lichaam wat meer rust gunnen, kilometer omvang terug.

Zeker na de pittige trainingsweek in Tjechie.

De vrijdag stond in het teken van een lange duurloop, via Montfoort en Harmelen. Deze duurloop was iets meer dan 23 kilometer. Heerlijk gelopen, wel wat warm, wat ik niet verwacht had. Gelukkig had ik genoeg drinken bij me in de rugzak.

Begint al gewoon te worden om met een rugzak te lopen.

Vandaag samen met mijn dochters een korter loopje, de jongste dochter wilde heel graag een keer mee. Uiteindelijk net geen 12 kilometer, over het Lint in het Maxima park in Leidscherijn. Het is bijna klaar, mist nog een meter of 30. Zal gaaf zijn als het helemaal klaar is.

Heb je een mooie ronde van 8 kilometer. En er is ook extra lus te lopen van 1,5 kilometer.

Knop om

Na een heerlijke zware trainingsweek in Tjechie, was het weer even de knop om zetten afgelopen week. Weer trainen in de ‘platte’ omgeving van Utrecht. Weerstand was aardig aangetast in Tjechie, dus had mij voorgenomen om wat rustig aan te doen. En wat hersteltraining te doen op de fiets naar e-office en terug.

Uit eindelijk toch nog een weektotaal van 68 kilometer gehaald. Best wel veel voor een rustige week. Ging eigenlijk best wel goed, alleen de eerste kilometer moest het lichaam even opgang komen. Ook merkte ik dat ik langer in hoger tempo kon lopen, zonder erg veel moeite.

Afgelopen vrijdag naar de MTB route bij de Nedereindse plas geweest. Dit weekend niet heel veel tijd, maar gisteren toch nog een gaatje kunnen vinden om 20 kilometers weg te lopen.

Een rondje om Harmelen heen, onder andere via een nieuw stukje avontuur natuur en via een heel gaaf smal dijkje naar de Haanwijk sluis in Harmelen.

Al met al een heerlijke loopweek.

Hardlopers en honden bij de Nedereindse plas

Vanochtend ben ik maar weer eens naar de Nedereindse plas bij Nieuwegein gereden om te trainen op het MTB parkoers. Wat mij al langer stoorde gebeurde vanochtend weer. Je komt honden tegen die gewoon los lopen. En als je daar dan wat van zegt, krijg je de wind van  voren.

Ik heb het niet zo op honden, zeker niet meer nadat ik een paar jaar geleden aangevlogen ben door een agressieve hond. Ben dus altijd op mijn hoede als er een loslopende hond loopt. En geloof zeker niet zomaar dat de hond niets doet, als er wordt beweerd dat ‘hij niets doet’.

Ik blijf altijd direct staan en ga zo’n hond niet uitdagen. Als de hondenbezitter geen actie onderneemt om de hond bij zich te roepen en liever nog aanlijnen, dan vraag ik altijd of ze hond even willen aanlijnen.

Ik moet zeggen dat dat eigenlijk altijd goed werkt, alleen niet bij de Nedereindse plas in Nieuwegein.

Honden worden standaard niet aangelijnd, ondanks dat er aan het eind van parkeerplaats bij de skibaan een bord staat. Hondenbezitters doen erg vaag over ‘hier mag die wel los, maar niet daar’. En als je ze daar dan weer tegen komt en ze vraagt dat we nu toch echt daar zijn waar ze vast moeten, dan wordt je voor alles uitgemaakt.

Ik moet zeggen dat de lol om daar te lopen er wel af gaat, ondanks dat het parkoers lekker dichtbij is en selectief. Het recreatieschap of wie het ook beheerd moet, denk ik, duidelijker aangeven waar honden eventueel wel los mogen lopen. Weet iedereen waar ze aan toe zijn en weet ik tenminste waar ik weg moet blijven.

Overigens toch nog een kleine 13 kilometer lekker heuvel op en heuvel af gelopen.

Trailrunning in Tjechië

Vandaag zijn we terug gekomen van een weekje Tjechië. We hebben een in de buurt van Slavonice in een huis vertoefd. Allemaal top geregeld.

Een van de doelen van de week was om kilometers en hoogtemeters te maken, dit allemaal als voorbereiding van de Graubunden Marathon. En dat is wel gelukt. Mijn totaal is uitgekomen op 96 kilometer. Hoogtemeters waren wat bescheidener, maar aangezien er in dat deel van Tjechië geen meter recht is, is het toch nuttig geweest.

Zondag 1 mei naar Praag gevlogen en vanaf daar met huurauto naar Slavonice gereden.

Maandag 2 mei de eerste langere duurloop. Weer was nog goed en warm. We hadden een eerste route uitgezet van ongeveer 17 kilometer met behulp van Map my Run. Uiteindelijk kwamen we uit op 17,5 kilometer. Omgeving was prachtig en inspirerend.

Dinsdag 3 mei was het weer, dat onze plannen doorkruiste. De hele ochtend regen en een temperatuur dicht bij het vriespunt. Er leek sneeuw te komen, maar dat is er uit eindelijk in Polen wel degelijk naar beneden gekomen. Dus maar een beetje uitrusten.

Woensdag 4 mei. Weer was een stuk beter, maar nog wel koud. Dus de iets warmere kleding aan en gaan. Tot kilometer 8 samen gelopen, daarna ben ik alleen verder gegaan. Vriend ging terug om achillespees te sparen. Over mooie paadjes gelopen. Weer werd toch wel warm, dus ondershirt uitgetrokken en in mijn Salomon trailrugzak gestopt. Ook nog wat kilometer langs de weg als verbinding, maar daar reden gelukkig niet heel veel auto’s. De teller bleef staan op 22,5 kilometer staan.

Donderdag 5 mei in de middag helemaal alleen op pad gegaan.Op de ‘oude’ kaart een globale route uitgestippeld en rugzak gevuld met proviand en paspoort, want ik wilde naar Oostenrijk toe. Sinds een paar jaar is er geen ‘echte’ grens meer tussen Tjechie en Oostenrijk, maar toch. Waren nog genoeg overblijfselen van de grens. En was toch wel een raar gevoel om er zomaar over heen te gaan. Na een prachtige trail door bos en langs het bos, letterlijk nog een paar kilometer op de grens gelopen. Daarna weer terug naar Tjechie en ondervonden dat er ook paden kunnen verdwijnen, dus maar de laatste paar kilometer over de weg teruggelopen. Camelbag was leeg en de Garmin stond op 18,7 kilometer.

Vrijdag 6 mei zou de grote duurloopdag worden en dat werd het. Weersverwachting was warm en mooi weer, dus om 9 uur zouden we vertrekken. Ik heb besloten om deze duurloop met mijn Herzog compressie kousen te lopen, voor de eerste keer deze week. Tot op heden is het heel goed gegaan met mijn kuiten, geen kramp of zoiets.

Camelbag helemaal gevuld en zoals de rest van de week aangevuld met wat Elete Electrolyte addin om daarna op weg te gaan. Het werd een zeer mooie lange duurloop en weer naar Oostenrijk. In het begin erg gave trails met flinke stijgingen en dalingen. Daarna bij Waldkirch de wegzoeken en via een akker weer op een doorgaande weg uitgekomen. Die overgestoken en paar kilometer verder het bos weer ingedoken. Ook hier was het pad soms lastig te vinden. Maar uiteindelijk de Tjechische grens gevonden. Uit eindelijke zijn we daarna op een kruizing fout gelopen. Niet dat het erg was, maar we waren wel erg westelijk van Slavonice uitgekomen na een laatste moordende klim. Boven aan even op de kaart gekeken en de weg naar Slavonice weer gevonden. Mijn lichaam begon een beetje op zijn eind te lopen. Dus de laatste klim en 3,5 kilometer vanuit Slavonice heb ik heel rustig gelopen. Was blij dat ik er was. Maar toch tevreden met de 32,7 kilometer van die dag. De rest van de middag heerlijk rustig aan gedaan, zelfs heel even geslapen. En vooral goed gegeten en gedronken.

Zaterdag 7 mei was een rustdag, maar ‘s middags toch nog wat gaan wandelen om de benen wat los te lopen.

Al met al een geslaagde hardloopweek. In de omgeving van Slavonice is het mooi lopen en er kan ook volop aan trailrunning gedaan worden. Niet alles hoeft langs de weg plaats te vinden. Qua weekgemiddelde is dit een absoluut record. Komende week ga ik wat gas terugnemen om het lichaam te laten herstellen. Heeft toch allemaal wel wat gevraagd van het lichaam.

Trailrunning met de Salomon CrossMax: een eerste test

Na lang zoeken heb ik mijn nieuwe trailschoenen gevonden. Het zijn de Salomon CrossMax Guidance geworden, mede ook omdat dit een antipronatie schoen is en dat is komt het dichtst bij mijn Asics Kayano’s. Deze CrossMax is het antwoord van Salomon, toch het trailrunning merk bij uitstek, om een schoen te maken die je ook op straat kan gebruiken. Salomon noemt dit ‘Home to trail’.

Voor Pasen contact gehad met Marc van Dijk van Scarabee Sport in Valkenswaard en zijn ze besteld. Gisteren avond ben ik even naar Valkenswaard om ze op te halen. Een zeer goede service, helemaal tevreden.

En vanmiddag ben ik naar de MTB route bij de Nedereindse plas gereden, om een testronde te lopen. Begonnen met een paar kilometer op asfalt. Voelde op asfalt veel beter aan dan mijn Asics Trabuco’s, minder stug, waardoor een goede afwikkeling mogelijk is.

Daarna langs de plas over onverhard wandelpad. Dit is ook goed terrein waar deze schoen het uit de voeten kan.Uiteindelijk een rondje over de MTB route gelopen, dus veel klimmen en dalen. Voet blijft goed gefixeerd in de schoen, gaan niet schuiven bij het dalen. Misschien ook wel mede het revolutionaire vetersysteem van Salomon. Een keer liep ik bij een afdaling op een scherpe steen en dan voel je wel dat de zool iets zachter is in vergelijking met ‘echte’ trailschoenen, die alleen in Alpen gebruikt worden, zoals de Salomon XT wings.

Als slot heb ik 2 versnellingen bergop gedaan over een stoffig paadje met veel losliggende stenen. Ook daar hielden de schoenen zich goed.

Ik ben zeer tevreden over deze nieuwe schoenen, mede omdat ze op de weg ook lekker soepel lopen. Genoeg grip op de losliggende stenen. Kan met veel vertrouwen onder tempoNu alleen kijken hoe mijn enkels, met name mijn rechterenkel, aanvoelen morgen. Heb wel het idee dat dat los zal lopen.

Uit eindelijk iets meer dan 10 kilometer gelopen. Nu grotere afstanden gaan afleggen op deze schoen. Dan kan ik er eind juni de Graubunden Marathon op lopen.

Tweede paasdag, loopdag

Op 2de paasdag staat Utrecht altijd in het teken van de Utrecht Marathon en alle onderdelen die daar bij horen.

Een vriendin had gevraagd of ik met haar de 10 kilometer wilde lopen. Leek mij wel wat, weer eens wat anders dan de halve marathon, die ik normaliter loop.

Maar aangezien de voorbereiding voor de Graubunden Marathon ook doorgaat, wilde ik meer lopen dan alleen maar een 10 kilometer.

Plan was dus om lopend vanuit Leidscherijn naar de start te lopen, daarna een redelijk snelle 10 kilometer te lopen en daarna via een andere weg weer terug naar huis.

Het weer was gisteren erg goed, alleen de temperatuur wel hoog. Dus had ik besloten om met mijn Salomon Trailrugzak te gaan lopen en de Camelbag helemaal te vullen met water en een paar scheutjes Elete electrolyte addin. Compressiekousen zou ik pas voor de start beslissen.

In een rustig tempo heen gelopen, dat resulteerde in een inlooptochtje van 5 kilometer. Niet veel maar de spieren waren goed wakker geworden. En had ik al gezegd dat het warm was? Zelfs om 10.00 ‘s ochtends al.

Daarna vriendin getroffen bij de ingang van de Jaarbeurs en het startvak in gegaan.

De eerste kilometer over de Croeselaan was eigenlijk te smal voor de 3500 gemeldde deelnemers aan de 10 kilometer. Iedereen liep iedereen in de weg waardoor er aardig wat lopers op het fietspad gingen lopen waar ze weer tussen de fietsers kwamen. Niet ideaal dus. Nadat we richting Kanaleneiland draaide ging het beter, weg werd breder. Na een korte lus door Kanaleneiland op weg naar de Utrechtse Singels en de Malibaan. Wel bijna gevallen over een on oplettende moeder, die een gevallen rammelaar belangrijker vond dan de veiligheid van de lopers.

Daarna ging het lekker, kwamen aardig in ons ritme. Wel er goed op letten dat we niet te hard gingen. Dat zouden we bewaren voor het slot. Gelukkig veel schaduw op het binnenstad gedeelte van het parkoers.

Eind van de Malibaan een U bocht en via een verzorgingspost voor een paar sponsen terug naar de Croeselaan.

Bij het opdraaien van de Croeselaan, tempo verhoogd en in een lekker straf tempo de finish na 52.23 gepasseerd. Erg tevreden zeker van wege de warmte.

Daarna een beetje uitgerust en vrouw en kinderen begroet. Leuk dat ze bij de finish stonden.

Nadat de Marathon gewonnen was door Michel Butter, heb ik de rugzak weer opgedaan en ben ik via de Meernbrug terug gelopen. Om na iets meer dan 6 kilometer weer thuis aan te komen. Heerlijk uitgelopen en zo toch zo rond de 21 kilometer gelopen.

Al met al een geslaagde dag, qua conditie zit het wel goed en was blij dat ik mij ingesmeerd had met zonnebrand crème.

Lange duurloop naar Woerden

Gisteren hadden we weer afgesproken met vrienden uit Woerden. Aangezien zei ook loopt en aan het trainen is voor de 10 kilometer van 2de paasdag in Utrecht, heb ik haar opgehaald.

Weer voorspelde warmte, dus rugzak goed gevuld met water en wat gelletjes.

Wilde natuurlijk niet rechtstreeks naar Woerden, dus op Google Maps even gekeken  wat een handige route was.

Uiteindelijk via Kasteel de Haar ten Noorden van Harmelen gelopen. Aan het eind nog langs een prachtig stukje Leidsche rijn.

De teller stond op 17+ kilometer toen ik bij de vrienden was. Daar even wat gedronken en gegeten. Daarna samen terug gelopen langs de gebruikelijke weg rechtstreeks langs de treinbaan naar Harmelen en vanaf daar langs de leidsche rijn naar huis.

Het laatste deel was erg warm, doordat we de weinige wind in de rug hadden en eindelijk de zon goed doorbrak.

Nog een klein rondje aan het einde gemaakt om de 30 Kilometer vol te maken.

Ben er trots op dat de duurloop uiteindelijk op 30 kilometer uitkwam. Lekker gelopen ondanks de warmte. Zeker nadat ik vrijdag op de Nedereindse plas bij de skibaan een  intervaltraining bergop gedaan gedaan had.

Vandaag maar even een stukje fietsen om de benen te laten herstellen.

Trailrunning op de Amerongse berg

Vandaag zouden we naar het bos gaan, want het zou heerlijk weer worden. Compromis werd dat we naar het Berghuis in Amerongen gingen. Kinderen kunnen daar heerlijk spelen en in het bos ligt een erg gaven MTB route.

Dus begin van de middag naar Amerongen gereden en een parkeerplaats gevonden bij het Berghuis. Daar het gezin op pad geholpen met het rode paaltjes pad.

Daarna ben ik de MTB route gaan zoeken.

De route is een hele mooie, veel klimmen en dalen. Met de MTB-er’s vielen het mee, en de meeste hielden ook rekening met mijn aanwezigheid op ‘hun’ route.

Met de warmte viel het nog mee, mede omdat er grote delen door het bos ging.

Zo rond kilometer 11 kwam ik de Amerongse Berg tegen vanaf het noorden. Dit is een fikse helling van iets meer van een kilometer lengte. Ben de heuvel zo snel mogelijk op gelopen, om een beetje snelheid en belastbaarheid te testen.

Ging goed, boven heel even uitgerust om hartslag en adem weer onder controle te krijgen.

Na nog een paar fraaie single trails kom je weer in de buurt van het Berghuis.

En de teller stond op iets meer dan 15 kilometer, heb namelijk een extra lusje gelopen.

Daarna was het goed uitrusten op het terras. En de energie voorraad weer aangevuld met een heerlijke pannenkoek.

Of te wel een heerlijke tijdsbesteding op zo’n zonnige dag.

Lange duurloop in de buurt van Hattem

Gisteren konden we eindelijk samen eens een lange duurloop doen, zou weer eens ouderwets trailrunning te worden. We zijn samen de bossen tussen Hattem en Heerde in getrokken. Daar ligt een MTB route van 28(?) kilometer.

De weersverwachting was bar en boos, dus ik had mij al ingsteld op een regenloop. Het bleek allemaal heel erg mee te vallen. 2 druppels gevoeld, maar dat kunnen ook zweetdruppels geweest zijn.

De meeste MTB-ers en wandelaars wilde het niet gokken met het weer, want het was echt heel rustig op het parkoers. Zo’n 3 bikers gezien.

Route was heerlijk afwisselend, weing vlakke meters. Aldoor op en neer.

Wel weer met trailrugzak gelopen en dit keer ook wat gels en eten meegenomen. Deze duurlopen zijn er ook om te wennen aan het eten en drinken onderweg.

Uiteindelijk kwamen we uit op 25 kilometer in 2.30. Lekkere manier van zondagmiddag activiteit. Nu herstellen, ondermeer door op de fiets naar e-office in Houten te gaan.

Rondje Ijsselstein en waarom ik daar altijd de weg kwijt ben

Afgelopen zondag was het heerlijk weer, zeker nadat de sluierbewolking weg was. Dus de camelbak van mijn hardlooprugzak gevuld met water een een klein beetje Elete. Compressiekousen aan en gaan.

Doel was 2 uur te lopen, ik had een aardige route uitgestippeld richting Ijsselstein en dan via de Nedereindse Plas terug.

De eerste 8 kilometer ging lekker soepel, er goed op letten om op tijd te drinken. Via de nieuwe brug bij de jachthaven Marnemoende over de Hollandse Ijssel.

Toen even op de borden gekeken voor de nummers van de fietsknooppunten om zonder al te grote omwegen door Ijsselstein heen te komen. Tot in Ijsselstein ging alles goed, tot dat ik nummer 81 nergens meer kon vinden. Daarna was de doorgaande weg ook nog afgesloten. Toen maar de op gevoel richting de recreatieplas gelopen. Uit eindelijk heb ik via een omweg en 2x vragen de plas gevonden. Wat is dat toch met Ijsselstein, ik raak er altijd de wegkwijt.

Uiteindelijk langs de skibaan, en de A2 richting Strijkviertel gelopen, met de weinige wind in de rug, warm dus.

Uit eindelijk op iets meer dan 21 kilometer uit gekomen en net iets meer dan 2 uur gelopen. Qua drinken had ik het goed uitgekiend, want ik was bijna door mijn 1,5 liter heen.

Tevens kunnen mijn eerste paar van de Asics Gel Kayano aan de wilgen, voelde aan het eind van de duurloop dat het tijd wordt voor een nieuw paar.

Tevens brengt dat mijn week totaal op 50 kilometer. De maand maart gaat lekker zo, ben de 150 kilometer al gepasseerd.

Graubunden Marathon: de voorbereiding

De voorbereidingen van de wedstrijd/uitdaging op 25 juni 2011 zijn in volle gang.

We hebben inmiddels ingeschreven en onderdak is ook geregeld. Dus daar hoeven we ons al geen zorgen over te maken

Maar hoe ga je je als Nederlander nou voorbereiden op zo’n uitdaging. Dat heb ik mij de laatste weken ook afgevraagd.

Door wat onderzoek te doen op Google kom je wel wat zaken tegen. Bottomline is: zorg voor een goed duurvermogen en train zoveel mogelijk op de aanwezige heuvels.

Mijn globale voorbereiding:

Maart 2011

lichaam laten wennen aan belasting. Zoveel als mogelijk kilometers maken en veel trainingsessies. Weer met de hardlooprugzak gaan lopen om ook drankregime trainen. Liefst zoveel mogelijk off road.

April 2011

Lange duurlopen langer maken. In de lange duurlopen proberen niet te hard te gaan. Zit er zelfs aan te denken om maar weer eens met de hartslagmeter te gaan lopen om niet te hard te gaan.

Baantraining gaan gebruiken voor de snelheid en kracht.

Mei 2011

paar extreem lange duurlopen, maar ook meer rust tussendoor proberen te pakken. Eerste week van mei gaan we een week knallen in Tjechie, geen vreselijk hoge bergen, maar toch wel wat. Als alles goed gaat op zondag 29 mei de Rheinsteig Extrem lauf in Duitsland te doen. Deze is 34 kilometer lang over zeer geaccidenteerd terrein.

Juni 2011

Langzaam beginnen met het afbouwen van de belasting, nog wel een paar lange duurlopen.

Met name met Pinksteren de laatste zeer lange duurloop over de Veluwe, waarschijnlijk een groot gedeelte van de MTB route

Daarna de laatste 2 weken, geen gekke dingen doen. Vooral lichaam laten uitrusten. Paar korte loopsessies om het niet helemaal te verleren. Wat denk ik wel lastig gaat worden, afgelopen jaar had ik ook moeite mij in te houden zo vlak voor de start. Conditie is waarschijnlijk zo goed dat je eigenlijk alleen maar wil lopen. Zal dus handrem tijd worden.

Donderdag 23 juni naar Zwitserland rijden en de vrijdag uitrusten, misschien nog ff kort in Lenzerheide lopen. Als we zin hebben

 

Nieuwe trailrunning schoen

Ben ook benieuwd om op mijn nieuwe trailschoenen te gaan lopen. Momenteel loop ik op de Asics Trabuco, maar ga overstappen op de Salomon XA Comp. Mede op aanraden van Andre Leppers van Run2day in Veenendaal.

 

Voorbereiding tot op heden

Deze maand heb ik, nadat we besloten de Graunbunden Marathon te gaan lopen, de trainingsessies opgevoerd. Deze maand zit ik al op 100+ kilometers. Dus dat gaat goed. Ook voelt het herstel goed. Lichaam hersteld wonderbaarlijk snel.

Voorbereiding is begonnen

Deze week hebben we besloten om voor de Graubunden Marathon te gaan. Deze is eind juni en wel op 25 juni 2011.

Een nieuw doel om naar toe te trainen. Zullen heel wat trainingkilometers zijn. Maar wel weer leuk om een doel te hebben.

Afgelopen 2 maanden heb ik wel gelopen, maar niet met een bepaald doel. Tevens ben ik nog 9 dagen in Orlando geweest. Ook daar gelopen. Weleens waar niet veel maar wel wat kilometers. Lotusphere was qua programma best zwaar en je had al je energie nodig.

Afgelopen week zijn we met vrienden naar Lanzarote geweest. Heerlijk even het Hollandse winterweer ontvluchten. Op Lanzarote was het echt perfect weer. Ook daar heb ik wat kunnen lopen. Langs de kust, over de boulevard, maar ook via ruigere paden. Was heerlijk om weer eens in korte broek en t-shirt te lopen.

Terug in Nederland was het wel even omschakelen, maar door dat we nu gaan trainen voor Graubunden, is het makkelijker om de kou te trotseren.

Vandaag een lekkere duurloop gedaan, met 2 bruggen over het Amsterdam Rijnkanaal er in, je moet ergens hoogtemeters maken.

Heen en weer naar Woerden

Gisteren hadden we afgesproken met vrienden uit Woerden.

Aangezien het heerlijk hardloopweer was heb ik besloten om naar Woerden te lopen en samen met vriendin terug te lopen naar huis.

Dus rugzak gevuld met water en een scheutje Elete erin.

Langs de Leidsche rijn naar Harmelen en dan via de route langs de A12 naar de wijk Snel en Polanen gelopen. Wind tegen maar de zon vergoede heel veel.

Na 12 kilometer aangekomen bij de vrienden. Even een kleine pauze en 2 glazen appelsap.

Daarna samen teruggelopen via de rechtstreeks route van Woerden naar Harmelen en vanaf daar weer langs de Leidsche rijn. Nu wel lekker de wind in de rug. Zorgde wel voor een beetje warm gevoel, stond op een gegeven moment op het punt mijn jas uit te trekken, toch niet gedaan aangezien af en toe wind ook weer van opzij kwam.

Thuis aangekomen bleek de teller op 24,7 kilometer te staan. Voelde mij nog best wel goed, beetje moe gevoel in de benen. maar dat is logisch denk ik.

Geen kramp verschijnselen in mijn kuiten en dat is heel goed nieuws. Nu goed herstellen.