Vandaag hebben we de Rheinsteig Extrem Lauf gelopen tussen Bonn en Bad Honnef. We zijn gisteren al richting Bad Honnef gereden en hadden een kamer geboekt in het Commundo Tagungshotel in Bad Honnef. Bed bleek een twijfelaar te zijn, dus werd het lekker knus. De service van het hotel was top geregeld. Lunchpakket voor zondagochtend werd geregeld en het was ook geen probleem om de hotelkamer iets langer te houden, om na de loop nog even lekker te kunnen douchen. Top dus.
Vanochtend was het vroeg dag, na een brakke nacht in onze twijfelaar. De wekker ging om 5.30, want we moesten nog met de Stadbahn van Bad Honnef naar Bonn Ramersdorf, waar de start was naast het T-mobile pand. Gelukkig hadden ze daar Starbucks koffie en erg mooie en schone wc’s. Ik had overigens besloten op mijn vertrouwde Asics Kayano’s te gaan lopen. Het was al een tijdje droog geweest, dus kans op modder was niet verwachten. En ik had nog te weinig kilometers gelopen op mijn Salomon CrossMax.
De start was heerlijk ongedwongen. Voorzitter legde nog even kort uit wat ons te wachten stond en waar we op moesten letten, vanwege werkzaamheden onderweg. En werden we verzocht achter de startstreep plaats te nemen. Geen startvakken enzo. Zo zie ik het graag.
En weg waren we. Na een klein stukje door een voostadje van Bonn, gingen we het bos in, om er bij Bad Honnef weer uit te komen.
Na wat voorbereidende schermultselingen gingen we toch serieus omhoog. Om uiteindelijk de eerste echte stijging tegen te komen, die van de Petersberg, met bovenop een veel sterren hotel. Daarna ging het snel, vooral naar beneden om daarna weer steil omhoog te gaan naar de Geisberg en daarna meteen daarna de Drachenfels.
Daarna een lange afdaling en de klim naar de hoogste top, de Lowenberg op 23 kilometer. En hup daarna weer lang naar beneden. De bovenbenen en kuiten begon ik nu wel te voelen, vooral door het dalen.
Uiteindelijk nog 1 heuvel en daarna vanaf kilometer 29 eerst zeer steil en daarna gemoedelijk naar beneden naar de finish op het eiland Grafenwert in Bad Honnef, nou ja eiland. Hadden bijna geen brug meer nodig, de rijn stond zo laag.
Na 34 kilometer was daar dan eindelijk de finish. En ook hier ging het weer heerlijk gemoedelijk. Kon gewoon drinken pakken en ook koeken waren vrij verkrijgbaar. En dit keer geen medaille, maar een lokaal brood en honing. Vind ik persoonlijk ook veel leuker, dan weer een medaille.
Conclusie, een extreem zwaar parkoers, maar ook extreem mooi. Een goede voorbereiding voor de Graubunden Marathon over 4 weken. Weer was heerlijk, maar was blij dat we vooral in het bos liepen. En de verzorging onderweg was top geregeld, elke 3 kilometer was er een post met water, citroenthee, cola, banenen, repen en zoute stokjes. Deze waren helemaal top, want die kan je onderweg opknabbelen en is weer iets anders dan bananen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten