Rheinsteig Extremlauf: Trailrunning tussen Bonn en Bad Honnef

Vandaag hebben we de Rheinsteig Extrem Lauf gelopen tussen Bonn en Bad Honnef. We zijn gisteren al richting Bad Honnef gereden en hadden een kamer geboekt in het Commundo Tagungshotel in Bad Honnef. Bed bleek een twijfelaar te zijn, dus werd het lekker knus. De service van het hotel was top geregeld. Lunchpakket voor zondagochtend werd geregeld en het was ook geen probleem om de hotelkamer iets langer te houden, om na de loop nog even lekker te kunnen douchen. Top dus.

Vanochtend was het vroeg dag, na een brakke nacht in onze twijfelaar. De wekker ging om 5.30, want we moesten nog met de Stadbahn van Bad Honnef naar Bonn Ramersdorf, waar de start was naast het T-mobile pand. Gelukkig hadden ze daar Starbucks koffie en erg mooie en schone wc’s. Ik had overigens besloten op mijn vertrouwde Asics Kayano’s te gaan lopen. Het was al een tijdje droog geweest, dus kans op modder was niet verwachten. En ik had nog te weinig kilometers gelopen op mijn Salomon CrossMax.

De start was heerlijk ongedwongen. Voorzitter legde nog even kort uit wat ons te wachten stond en waar we op moesten letten, vanwege werkzaamheden onderweg. En werden we verzocht achter de startstreep plaats te nemen. Geen startvakken enzo. Zo zie ik het graag.

En weg waren we. Na een klein stukje door een voostadje van Bonn, gingen we het bos in, om er bij Bad Honnef weer uit te komen.

Na wat voorbereidende schermultselingen gingen we toch serieus omhoog. Om uiteindelijk de eerste echte stijging tegen te komen, die van de Petersberg, met bovenop een veel sterren hotel. Daarna ging het snel, vooral naar beneden om daarna weer steil omhoog te gaan naar de Geisberg en daarna meteen daarna de Drachenfels.

Daarna een lange afdaling en de klim naar de hoogste top, de Lowenberg op 23 kilometer. En hup daarna weer lang naar beneden. De bovenbenen en kuiten begon ik nu wel te voelen, vooral door het dalen.

Uiteindelijk nog 1 heuvel en daarna vanaf kilometer 29 eerst zeer steil en daarna gemoedelijk naar beneden naar de finish op het eiland Grafenwert in Bad Honnef, nou ja eiland. Hadden bijna geen brug meer nodig, de rijn stond zo laag.

Na 34 kilometer was daar dan eindelijk de finish. En ook hier ging het weer heerlijk gemoedelijk. Kon gewoon drinken pakken en ook koeken waren vrij verkrijgbaar. En dit keer geen medaille, maar een lokaal brood en honing. Vind ik persoonlijk ook veel leuker, dan weer een medaille.

Conclusie, een extreem zwaar parkoers, maar ook extreem mooi. Een goede voorbereiding voor de Graubunden Marathon over 4 weken. Weer was heerlijk, maar was blij dat we vooral in het bos liepen. En de verzorging onderweg was top geregeld, elke 3 kilometer was er een post met water, citroenthee, cola, banenen, repen en zoute stokjes. Deze waren helemaal top, want die kan je onderweg opknabbelen en is weer iets anders dan bananen.

De week voor de Rheinsteig extremlauf

Volgend weekend gaan we de Rheinsteig Extremlauf lopen van Bonn naar Bad Honnef, 34 kilometer met 1200 hoogtemeters. Alles in het teken van het uiteindelijke doel, de Graubunden Marathon eind juni.

Afgelopen week stond dus in het teken  van wat meer rust. Lichaam wat meer rust gunnen, kilometer omvang terug.

Zeker na de pittige trainingsweek in Tjechie.

De vrijdag stond in het teken van een lange duurloop, via Montfoort en Harmelen. Deze duurloop was iets meer dan 23 kilometer. Heerlijk gelopen, wel wat warm, wat ik niet verwacht had. Gelukkig had ik genoeg drinken bij me in de rugzak.

Begint al gewoon te worden om met een rugzak te lopen.

Vandaag samen met mijn dochters een korter loopje, de jongste dochter wilde heel graag een keer mee. Uiteindelijk net geen 12 kilometer, over het Lint in het Maxima park in Leidscherijn. Het is bijna klaar, mist nog een meter of 30. Zal gaaf zijn als het helemaal klaar is.

Heb je een mooie ronde van 8 kilometer. En er is ook extra lus te lopen van 1,5 kilometer.

Knop om

Na een heerlijke zware trainingsweek in Tjechie, was het weer even de knop om zetten afgelopen week. Weer trainen in de ‘platte’ omgeving van Utrecht. Weerstand was aardig aangetast in Tjechie, dus had mij voorgenomen om wat rustig aan te doen. En wat hersteltraining te doen op de fiets naar e-office en terug.

Uit eindelijk toch nog een weektotaal van 68 kilometer gehaald. Best wel veel voor een rustige week. Ging eigenlijk best wel goed, alleen de eerste kilometer moest het lichaam even opgang komen. Ook merkte ik dat ik langer in hoger tempo kon lopen, zonder erg veel moeite.

Afgelopen vrijdag naar de MTB route bij de Nedereindse plas geweest. Dit weekend niet heel veel tijd, maar gisteren toch nog een gaatje kunnen vinden om 20 kilometers weg te lopen.

Een rondje om Harmelen heen, onder andere via een nieuw stukje avontuur natuur en via een heel gaaf smal dijkje naar de Haanwijk sluis in Harmelen.

Al met al een heerlijke loopweek.

Hardlopers en honden bij de Nedereindse plas

Vanochtend ben ik maar weer eens naar de Nedereindse plas bij Nieuwegein gereden om te trainen op het MTB parkoers. Wat mij al langer stoorde gebeurde vanochtend weer. Je komt honden tegen die gewoon los lopen. En als je daar dan wat van zegt, krijg je de wind van  voren.

Ik heb het niet zo op honden, zeker niet meer nadat ik een paar jaar geleden aangevlogen ben door een agressieve hond. Ben dus altijd op mijn hoede als er een loslopende hond loopt. En geloof zeker niet zomaar dat de hond niets doet, als er wordt beweerd dat ‘hij niets doet’.

Ik blijf altijd direct staan en ga zo’n hond niet uitdagen. Als de hondenbezitter geen actie onderneemt om de hond bij zich te roepen en liever nog aanlijnen, dan vraag ik altijd of ze hond even willen aanlijnen.

Ik moet zeggen dat dat eigenlijk altijd goed werkt, alleen niet bij de Nedereindse plas in Nieuwegein.

Honden worden standaard niet aangelijnd, ondanks dat er aan het eind van parkeerplaats bij de skibaan een bord staat. Hondenbezitters doen erg vaag over ‘hier mag die wel los, maar niet daar’. En als je ze daar dan weer tegen komt en ze vraagt dat we nu toch echt daar zijn waar ze vast moeten, dan wordt je voor alles uitgemaakt.

Ik moet zeggen dat de lol om daar te lopen er wel af gaat, ondanks dat het parkoers lekker dichtbij is en selectief. Het recreatieschap of wie het ook beheerd moet, denk ik, duidelijker aangeven waar honden eventueel wel los mogen lopen. Weet iedereen waar ze aan toe zijn en weet ik tenminste waar ik weg moet blijven.

Overigens toch nog een kleine 13 kilometer lekker heuvel op en heuvel af gelopen.

Trailrunning in Tjechië

Vandaag zijn we terug gekomen van een weekje Tjechië. We hebben een in de buurt van Slavonice in een huis vertoefd. Allemaal top geregeld.

Een van de doelen van de week was om kilometers en hoogtemeters te maken, dit allemaal als voorbereiding van de Graubunden Marathon. En dat is wel gelukt. Mijn totaal is uitgekomen op 96 kilometer. Hoogtemeters waren wat bescheidener, maar aangezien er in dat deel van Tjechië geen meter recht is, is het toch nuttig geweest.

Zondag 1 mei naar Praag gevlogen en vanaf daar met huurauto naar Slavonice gereden.

Maandag 2 mei de eerste langere duurloop. Weer was nog goed en warm. We hadden een eerste route uitgezet van ongeveer 17 kilometer met behulp van Map my Run. Uiteindelijk kwamen we uit op 17,5 kilometer. Omgeving was prachtig en inspirerend.

Dinsdag 3 mei was het weer, dat onze plannen doorkruiste. De hele ochtend regen en een temperatuur dicht bij het vriespunt. Er leek sneeuw te komen, maar dat is er uit eindelijk in Polen wel degelijk naar beneden gekomen. Dus maar een beetje uitrusten.

Woensdag 4 mei. Weer was een stuk beter, maar nog wel koud. Dus de iets warmere kleding aan en gaan. Tot kilometer 8 samen gelopen, daarna ben ik alleen verder gegaan. Vriend ging terug om achillespees te sparen. Over mooie paadjes gelopen. Weer werd toch wel warm, dus ondershirt uitgetrokken en in mijn Salomon trailrugzak gestopt. Ook nog wat kilometer langs de weg als verbinding, maar daar reden gelukkig niet heel veel auto’s. De teller bleef staan op 22,5 kilometer staan.

Donderdag 5 mei in de middag helemaal alleen op pad gegaan.Op de ‘oude’ kaart een globale route uitgestippeld en rugzak gevuld met proviand en paspoort, want ik wilde naar Oostenrijk toe. Sinds een paar jaar is er geen ‘echte’ grens meer tussen Tjechie en Oostenrijk, maar toch. Waren nog genoeg overblijfselen van de grens. En was toch wel een raar gevoel om er zomaar over heen te gaan. Na een prachtige trail door bos en langs het bos, letterlijk nog een paar kilometer op de grens gelopen. Daarna weer terug naar Tjechie en ondervonden dat er ook paden kunnen verdwijnen, dus maar de laatste paar kilometer over de weg teruggelopen. Camelbag was leeg en de Garmin stond op 18,7 kilometer.

Vrijdag 6 mei zou de grote duurloopdag worden en dat werd het. Weersverwachting was warm en mooi weer, dus om 9 uur zouden we vertrekken. Ik heb besloten om deze duurloop met mijn Herzog compressie kousen te lopen, voor de eerste keer deze week. Tot op heden is het heel goed gegaan met mijn kuiten, geen kramp of zoiets.

Camelbag helemaal gevuld en zoals de rest van de week aangevuld met wat Elete Electrolyte addin om daarna op weg te gaan. Het werd een zeer mooie lange duurloop en weer naar Oostenrijk. In het begin erg gave trails met flinke stijgingen en dalingen. Daarna bij Waldkirch de wegzoeken en via een akker weer op een doorgaande weg uitgekomen. Die overgestoken en paar kilometer verder het bos weer ingedoken. Ook hier was het pad soms lastig te vinden. Maar uiteindelijk de Tjechische grens gevonden. Uit eindelijke zijn we daarna op een kruizing fout gelopen. Niet dat het erg was, maar we waren wel erg westelijk van Slavonice uitgekomen na een laatste moordende klim. Boven aan even op de kaart gekeken en de weg naar Slavonice weer gevonden. Mijn lichaam begon een beetje op zijn eind te lopen. Dus de laatste klim en 3,5 kilometer vanuit Slavonice heb ik heel rustig gelopen. Was blij dat ik er was. Maar toch tevreden met de 32,7 kilometer van die dag. De rest van de middag heerlijk rustig aan gedaan, zelfs heel even geslapen. En vooral goed gegeten en gedronken.

Zaterdag 7 mei was een rustdag, maar ‘s middags toch nog wat gaan wandelen om de benen wat los te lopen.

Al met al een geslaagde hardloopweek. In de omgeving van Slavonice is het mooi lopen en er kan ook volop aan trailrunning gedaan worden. Niet alles hoeft langs de weg plaats te vinden. Qua weekgemiddelde is dit een absoluut record. Komende week ga ik wat gas terugnemen om het lichaam te laten herstellen. Heeft toch allemaal wel wat gevraagd van het lichaam.