Vandaag kwam ik nog een leuk verslag tegen van Strada running over de Graubunden Maratthon 2011.
Als ik het lees, dan moet ik wel weer terug denken aan mijn deelname, resulteerde in het volbrengen van mijn eerste marathon. De Nederlanders, die rond mij de laatste paar kilometers liepen, waren bijna allemaal van Strada running en boven op de top van de Parpaner Rothorn in het restaurant zat de rest van hun groep te wachten.
Als ik zo terug denk aan die dag, 25 juni, dan heb ik er eigenlijk alleen maar fijne herinneringen aan. Lichaam heeft zich toen erg goed gehouden. Heb erg kunnen genieten, ondanks de soms moordende stijgingspercentages, van de omgeving en de mede deelnemers. Ik heb het gevoel gehad dat ik geen enkel moment in het rood heb gelopen. Harde bewijzen heb ik niet, want ik loop al zeker een jaar niet meer met hartslagmeter.
Voel wel een mate van trots als ik bedenk dat ik nou net deze marathon als eerste gelopen heb. De Graunbunden Marathon wordt gerekend tot een van de zwaarste marathons van Europa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten