Marathon du Mont Blanc 2012

Afgelopen weekend heb ik de marathon du Mont Blanc gelopen. Het was een zeer bijzondere ervaring.

Vrijdag 29 juni

In de vroege ochtend zijn Herwin en ik vertrokken naar Chamonix. De reis ging voorspoedig en bij aankomst in Chamonix was het heerlijk warm weer. Wel veel te warm om een marathon te lopen, maar dat was pas overmorgen.

Alle spullen in het hotel achter gelaten en meteen ons startnummer opgehaald. Ging allemaal heel vlot, ondanks dat mijn Frans niet zo goed is en het Engels van de Franse vrijwillegers te wensen overliet.

Terug in het centrum bij de start gekeken van de Verticale Kilometer. Een van de onderdelen van het hele programma. Hiebij gaan ze zo’n beetje recht omhoog onder cabine lift door van Chamonix naar Plan Praz, met een hoogte verschil van 1000 meter.

Uit eindelijk bleek ook Kilian Jornet mee te doen. Hij is momenteel wel de ster in de trailrunning wereld. Hij heeft de wedstrijd ook gewonnen, was hij ook wel verplicht, in 36 minuten.

Zaterdag 30 juni

Vooral rustig aandoen deze dag. Temperatuur zou richtiing de 30 graden gaan, dus vooral veel drinken en rusten. Nog heel even naar Saint Gervais geweest om naar de Quecha winkel te gaan.Terug in Chamonix heel even een middagslaapje gedaan. We hadden wel te doen met de deelnemers van de Cross, de 23 kilometer wedstrijd.

‘s Middags nog even naar Le Tres Champ geweest om even het parkoers al daar te bekijken, daar komen we na 31 kilometer door, en daar is dan ook meteen de tweede verzorgingspost met eten en drinken.

Terug in Chamonix op tijd gaan eten, pasta natuurlijk en op tijd naar bed.

Zondag 1 juli

De dag begon vroeg, 5 uur ging de wekker, want de start is al om 7 uur. We werden ook gewekt door onweer en hevige regen. Aaai, dat zullen wij toch niet krijgen tijdens de race? De temperatuur aangenaam geworden, zo rond de 14 graden.

Gelukkig klaarde het weer op. Bij de start was het droog en scheen de zon, maar volgens de organisatie moesten we niet schrikken als het om 14 uur gaat onweren, want dat is verwacht. Gerustellende gedachten

De start om 7 uur gaat zeer geordend en met weinig spektakel. De eerste kilometer door de straten en van Chamonix om snel off the road te gaan.

De bossen en rivieren dampte helemaal, was een fantastisch gezicht. Al snel begon de weg omhoog te lopen en via wat stijgingen kwamen we bij de eerste waterpost in Argentiere. Publiek was er al vroeg bij en lekker spontaan. Daar heb ik ook mijn stokken uit mijn rugzak gepakt. Had namelijk op het laatst besloten om met stokken te gaan lopen. Is natuurlijk afwachten hoe je lichaam hierop reageert, om zonder training dit te doen.

Na Argentiere begon het serieus omhoog te gaan op weg naar de Col de Montets. Stokken waren handig om rechtop te blijven lopen. Kon nog redelijk mijn tempo houden. Parkoers liep vlak langs de doorgaande weg, daardoor veel publiek daar. Omgeving begon al wat meer alpien te worden.

Uiteindelij kom je via de Col de Montets in Vallorcine uit op 1200 meter, daar bij 18 kilometer was de eerste ‘echte’ verzorgingspost, dus met eten en drinken. Even bij tanken, vooral gegeten en weggespoeld met cola en water.

Vanaf Vallorcine gaat dan het echte werk beginnen, in 6 kilometer 1000 meters omhoog. De stokken komen nu heel erg goed van pas, kan redelijk gestaag doorlopen. Als we uiteindelijk op een iets breder pad komen naar Col de Posettes , kom ik Ewald weer tegen. Ook al bij de start gesproken. Samen zijn we verder naar boven gelopen.

Daar midden op een bergweide een waterpost, waar je weer wat kan drinken. Alles begeleid door een accordionist. Echt heel Frans, maar zo gaaf. Het uitzicht was ook fantastisch, de wolken waren even weg.

En verder gingen we omhoog want we moesten nog wat klimmen naar 2201, de Aguille de Posettes. Bovenop waren een heel aantal Fransen de veters aan het strikken. Vlak daarna weet ik waarom dat was. We gingen stijl naar beneden. En de Fransen als ware kamikazes naar beneden. Dalen is niet helemaal mijn ding, zeker niets als het heel steil en ongelijk is. Later wordt het iets vlakker en beter beloopbaar, daar mijn tempo weer op kunnen pakken. En na 5 kilometer en 1000 meter naar beneden komen we in Le Tour aan. Ik was blij dat het dalen over was.

Tussen de koeien door verder naar beneden, maar beloopbaar, komen we weer in Le Tre Champ aan op 31 kilometer. En daar is weer eten en drinken. Ik ga daar ook al eerste mijn lege drinkzak vullen, 1,5 liter moet voldoende zijn voor de laatste 11 kilometer.

Na de drinkzak, het inwendige van de mens. Tucjes met worst en Franse kaas, pure chocolade, brood, sinaasappel en alles wegspoelen met water en heel veel cola doet een mens weer goed.

Daar zie ik Ewald ook weer, en samen zijn we verder gelopen.

Vanaf nu gaat het gestaag omhoog naar Flegere op 38 kilometer, met de laatste kilometer super steil omhoog. Begin langzaam mijn bene te voelen, gaat niet helemaal soepel meer, maar pad door bos was wel weer wonderschoon. Begint nu ook langzaam wat te spetteren, niet veel, gelukkig.

In Flegere snel even wat naar binnen werken voor de laatste loodjes, want weer is niet heel plezierig meer, een beetje guur aan het worden. Dus snel weer verder.

Ewald ruikt de stal, dus die gaat sneller en ik laat hem gaan. Geen probleem. We komen er wel.

De laatste kilometers door een surrealistisch landschap gelopen, Met in de verte de speaker bij de finish. Maar ja, hoever is het nog precies, dat is lastig te zeggen in de laaghangende bewolking.

Uiteindelijk, vlak voor de finish, klaart het iets op, en kan ik het einde zien. Nu niet meer te veel nadenken en gewoon door gaan.

Veel enthousiasten Fransen vlak voor de finish, die schreeuwen je omhoog.

Uit eindelijk na 8 uur en 8 minuten kom ik over de finish. Herwin is er al een half uurtje. Wat een waanzinnige gave wedstrijd, heel veel genieten. Niet echt heel moeilijke momenten gehad. Op het laatst heel even 5 minuten ofzo.

Snel omkleden, wat was ik blij dat ik op laatst nog even mijn muts en handschoenen mee had genomen, en in de rij staan voor de lift naar beneden.

Beneden in Chamonix regent het heel hard, langzaam naar het hotel gelopen om lekker uit te rusten.

Na een heerlijke douche hadden zijn we naar een restaurant gelopen om eens lekker te eten. Voor ons even geen zoetigheid meer.

 

Maandag 2 juli

Na een wat onrustige nacht, rustig ontbeten en terug gereden naar Nederland.

De gedachten blijven van een ontzettende gave ervaring. Organisatie was allemaal perfect geregeld. Je ziet dat ze dit soort dingen vaker doen.

Klaar voor de Marathon du Mont Blanc?

Dat weet ik volgende week zondag. Heb dit jaar minder kilometers gemaakt als vorig jaar. Wel veel specificer getraind. Ook weet ik al wel een beetje wat mij te wachten staat in een bergmarathon.

Wanneer eten, wanneer te wandelen en wanneer hard te lopen. Is natuurlijk waardevolle informatie.

Ook weet ik dat ik niet voor de tijd ga lopen, maar uit lopen en voor heel veel genieten.

Ben heel benieuwd naar de mooie vergezichten. Het beloofd een mooie, maar warme dag te worden. Ben dus wel blij dat de start al om 7 uur in de ochtend is. De organisatie schijnt perfect te zijn, dus ook wel eens leuk om te zien

Vorige week zondag nog een mooie 31 kilometer gelopen, waarbij de laatste kilometers wat lastiger gingen van wege stekende pijn in een pees onder mijn rechtervoet.

Nu een week later is de pijn weg, heb ook lekker rust gehouden, herstellen was belangrijker en ook nodig. Was ook voor mijn werk naar Milaan waar het zo rond de 40 graden Celsius was en dus veels te warm om te lopen.

De komende week vooral een beetje in beweging blijven, misschien op de fiets naar kantoor en woensdag nog heel even naar de baan om daar wat te lopen en vooral ook voor de gezelligheid. En qua eten vooral bij houden, geen honger krijgen en een beetje stapelen en op tijd naar bed.

Vrijdagochtend heel vroeg vertrek naar Chamonix om niet al te laat aan te komen.

Ik heb er heel erg veel zin in.

Las vorige week een hele mooie uitspraak. ‘Kijk eens wat minder op je horloge en wat meer om je heen’

Om te zien wat ons te wachten staat, hier een film van You Tube

Trail de La Roche en Ardenne

Gisteren hebben Herwin en ik de 35 kilometer trail gelopen in La Roche en Ardenne. En dit allemaal in voor bereiding voor de Marathon du Mont Blanc. Een mooi ijkmoment om te kijken waar we staan, qua voorbereiding.

Het was onze eerste trail in de Belgische Ardennen, dus wat konden we verwachten. Vorig hebben we als test de Rheinsteig Extremlauf gelopen, 32 km in Duitsland.

We zijn vrijdagmiddag rustig naar Belgie gereden, om de buurt van La Roche te overnachten.

Zaterdag rustig aan gedaan met opstaan en ontbijt en toen op weg naar La Roche. Weer was nevelig en een tikkie broeierig. Niet schokkend maar toch.

Het verzamelen was bij de start in het kasteel. Langzaam druppelde de trailrunners binnen. Eerst voornamelijk veel bekende Nederlandse gezichten en toen ook de de Belgen en de organisatie. We zijn ten slotte in Belgie, dus alles gaat wat relaxter.

Heel even met wat mensen gesproken, die ik vorig jaar ook tijdens de Graubunden Marathon gesproken had. Ook heel even Marc van Trailrunshop gedag gezegd.

De start werd in geleid door een praatje in het Frans en vooral welke borden we moesten volgen. Daarna werden we gevraagd te starten. Heerlijk zou’en start. Niks geen jachtigheid of iets dergelijks.

Steil naar beneden en door La Roche en daarna bijna recht omhoog, over een moeilijk te onderscheiden pad, of was die er wel??

Na nog 2x door een wielerkoers te moeten, de eerste keer gingen ze nog bergop, maar de 2de keer bergaf was het wel link, draaide we onze eigen trail op.

En trails dat waren het, echte onontgonnen trails. Daar een tijdje samen gelopen met Chris van Beem, de man achter Trail-Running NL, en die alles loopt wat maar niet over asfalt gaat

Na een kilometer kwamen we tot ons schrik de eerste keer bij een beek waar je niet zonder droge voeten aan de overkant kan komen, dan er maar dwars door heen. Lekker koel. Daarna een heel modderig stuk, maar gelukkig werd dat afgesloten door nog een beek en de schoenen waren weer schoon.

De eerste verzorgingspost stond op ongeveer 12 kilometer na een erg lange en vooral steile klim. Heerlijk relaxed, iedereen helpt elkaar met het tappen van water en snijden van banaan.

De kilometers daarna heb ik helemaal alleen gelopen, maar gelukkig was de route extreem goed uitgepijlt. Aan gekomen aan de oever van de Ourthe volgt een zeer tricky stuk met veel klim en klauterwerk en gladde boom wortels, erg goed op letten dus.

Daarna weer zo’n beetje steil naar boven en ook weer omlaag naar de rivier, die helemaal doorwaad moet worden. Echt gaaf, knie diep dwars door de rivier. Dat was zo rond kilometer 20, de schoenen waren net weer droog.

Samen met Chris en nog wat andere de volgende paar kilometer gelopen. Even bijkletsen.

Na het nodige klauterwerk en spoorzoeken aangekomen bij de tweede en laatste verzorgingspost op kilometer 23. Even wat water, sportdrank en tucjes genomen. De klim die toen volgde gaat elke voorstellingvermogen te boven, zo steil.

Zelfs mijn Garmin zag niet meer dat ik vooruit ging en sprong automatisch op pauze omdat deze dacht dat ik stil stond. Nou dat was niet het geval.

Boven aangekomen begon mijn maag een beetje op te spelen. Ben daardoor even gaan wandelen, om te kijken of dat zou helpen. Na een paar kilometer nogmaals geprobeerd, maar maag zei doe maar even niet, OK dus nog even wandelen, zinnen proberen te verzetten door van de omgeving te genieten en dat lukte.

Langzaam weer op gang gekomen, ik liep inmiddels weer helemaal alleen. Goed opletten dus. Na een steile daling een tijdje langs een beekje gelopen. En zorgen dat ik de meeste brandnetels en bramenstruiken kon ontwijken. De laatste stijging was er ook wel weer eentje, recht omhoog, veel pad kon ik niet herkennen. De borden van de organisatie gaven een indicatie waar ik naar toe moest.

En toen was daar na een gave, lekker te lopen daling  eindelijk La Roche. Nog even een loopje langs de Ourthe en daarna de finish. Wat een gaaf moment.

Wat een ongelooflijk mooie ervaring om deze trail gelopen te mogen hebben. Heb op sommige punten erg genoten, ook mijn moeilijke momenten gehad, dus ook een goede mentale test geweest om tich door te gaan.

Het was een zeer bruikbare test, in Chamonix moet ik wederom beter op mijn eten en drinken letten, ben er gisteren niet echt door in problemen gekomen, maar is wel iets wat ik in de gaten moeten houden. Knieen hebben het heel goed gehouden, ondanks de zeer steile dalingen. En de zwemtraining die afgelopen maanden heb gedaan, hebben mijn rug sterker gemaakt waardoor ik makkelijker en beter omhoog kon komen.

Voor een beeld, van wat we gisteren gedaan hebben, hieronder een video van de route in 3D.

Trainingsweek in Tjechie en wat er vooraf ging.

Afgelopen week zijn Herwin en ik met de famiilies wederom naar Tjechie getogen. Hoofddoel was om mee te helpen met een verhuizing. Nou dat is gelukt.

Naast verhuizen hebben we ook nog heel wat kunnen lopen. Ondanks het erg warme weer hebben we 80 kilometer kunnen lopen. In dit deel van Tjechie is geen meter vlak, dus goede voorbereiding voor de Marathon du Mont Blanc op 1 juli in Chamonix.

De laatste duurloop was er een van 32 kilometer. We waren erg vroeg gestart om niet de hele dag bezig te zijn. Was een mooie route, voor het grootste deel door Oostenrijk, en een avontuurlijke grens passage terug naar Tjechie.

Wat er vooraf ging

En wat heb ik dan daarvoor allemaal uitgespookt? In februari zijn we nog een week naar Lanzarote geweest. Weer was er erg lekker en een vulkaan in de achtertuin, dus ideale omstandigheden voor een paar lekkere duurloopjes. Ook de duurloop naar Papagayo beach was erg leuk, met wat steile klimmetjes er tussendoor.

Daarna heb ik Dorine begeleid bij haar eerste halve marathon. Haar debuut vond plaats tijdens de Halve tijdens de 3Bergenloop op zaterdag 3 maart. Was een erg gaaf parkoers, voornamelijk door het bos. Dus een soort cross van 21 km. Schema was 2 uur, vlak werd het schema, net iets boven de 2 uur gefinished, 2.01. Tevreden.

Daarna lekker door kunnen trainen, niet zoveel als vorig jaar. Heb toch steeds dat mijn conditie veel beter is dan vorig jaar. Ben blijkbaar veel beter uit 2011 gekomen dan het jaar ervoor.

In maart nog voor werk naar Antwerpen en Gelsenkirchen geweest om een presentatie te geven. Ter plaatse ook nog kunnen lopen, niet lange afstanden maar wel gelopen.

Volgende stop was de halve van Utrecht op 2de paasdag. Eerste plan was om te hazen voor de Runnersworld voor een tijd van 2 uur, maar was geen ballon meer te vinden.

Snel plannen bij stellen en lekker gaan lopen en samen met Dorine regen en wind getrotseerd en tevreden naar een 1.53 gelopen. Helemaal gelukkig. Herstel gaat moeiteloos en kan de rest van de week lekker doortrainen. Afstanden gaan langzaam verder omhoog.

In het weekend van de Rotterdam Marathon had ik het plan om een keer een langzame duurloop te doen. Soms best lastig om langzaam te lopen. Deze ging heel erg lekker, via Harmelen en Vleuten terug naar huis en na ongeveer 23 km terug naar huis gegaan, vanwege een andere afspraak. Had het gevoel dat er nog wel wat kilometers bij hadden gekund. Geeft een boost.

 

En nu verder naar de Marathon du Mont Blanc

Nu proberen dit vast te houden. Deze week even iets gas terug na afgelopen zwaren week. Maar komend weekend ben ik van plan om weer een lange duurloop te doen, tussen 20 en 30 kilometer.

Traditie getrouw wordt er tijdens Hemelsvaart en Pinksteren veel gelopen op de Veluwe. Dus dit jaar ook weer.

En de week na Pinksteren gaan Herwin naar de Ardennen om daar deel te nemen aan de Trail de Roche de Ardenne, 35 kilometer lang. Gaan proberen te genieten van onze eerste kennismaking met de trails in de Ardennen. Verder in juni nog een 30+ duurloop in de buurt en dan gas terug nemen.

En dat komt goed uit, want in juni ga ik voor mijn werk ook nag naar Dortmund en Milaan. En dan moet het gebeuren in Chamonix en omgeving. Heb er enorm zin in.

Wat ik al eerder schreef, maak momenteel minder kilometers maar heb het gevoel er beter voor te staan. In Chamonix zal blijken of mijn gevoel een goed gevoel was.

Het asfaltspook

Afgelopen week werd de Midwintermarathon georganiseerd en deze ging ‘gewoon’ ongeacht het weer. Heet niet voor niets MIDWINTER….

Ik had mij ingeschreven samen met Herwin om de Asselronde van 27,5 km te gaan lopen. Als doel voor de winterperiode in de lange termijn voorbereiding op de Marathon du Mont Blanc in juli 2012.

 

Vanwege familie logistiek moest ik met de trein van Utrecht naar Apeldoorn. Nou dat werd het niet, want de NS gaat niet ‘gewoon’ door ongeacht het weer.

Velen excuses later reden ze nog steeds niet.

 

Change of plans dus maar.

Na de zwemles van de jongste dochter mee gereden naar Velp. Daar via het Rozendaalse veld en de Posbank naar Dieren en de schoonouders gelopen.

Dat was eigenlijk een erg heerlijk alternatief voor de 27,5 km op asfalt.

Want 90% van de route was off-road.

Dus goed aangekleed, de rugzak vol met drinken en eten, trailschoenen aan en gaan.

Na een heerlijke 2 uur genieten, kwam in na bijna 20 kilometer weer ‘beneden’ in Dieren aan.

 

Moet wel eerlijk toegeven dat ik een beetje opzag tegen de 27,5 kilometer alleen maar op asfalt, mijn lichaam vind dat niet helemaal top.

Na de Amsterdam Marathon van afgelopen oktober 2011, had ik al wel een gevoel dat zo lang over asfalt niets voor mij is.

Geef mij maar zo veel mogelijk off-the-road. Trailrunning dus.

 

Ik ga in de toekomst opletten welke wedstrijden op asfalt ga lopen, zo min mogelijk.

Ik denk dat voor mij de asfaltgrens op een halve marathon gaat liggen, maar liever minder

Zo dat is gezegd