Marathon du Mont Blanc 2012

Afgelopen weekend heb ik de marathon du Mont Blanc gelopen. Het was een zeer bijzondere ervaring.

Vrijdag 29 juni

In de vroege ochtend zijn Herwin en ik vertrokken naar Chamonix. De reis ging voorspoedig en bij aankomst in Chamonix was het heerlijk warm weer. Wel veel te warm om een marathon te lopen, maar dat was pas overmorgen.

Alle spullen in het hotel achter gelaten en meteen ons startnummer opgehaald. Ging allemaal heel vlot, ondanks dat mijn Frans niet zo goed is en het Engels van de Franse vrijwillegers te wensen overliet.

Terug in het centrum bij de start gekeken van de Verticale Kilometer. Een van de onderdelen van het hele programma. Hiebij gaan ze zo’n beetje recht omhoog onder cabine lift door van Chamonix naar Plan Praz, met een hoogte verschil van 1000 meter.

Uit eindelijk bleek ook Kilian Jornet mee te doen. Hij is momenteel wel de ster in de trailrunning wereld. Hij heeft de wedstrijd ook gewonnen, was hij ook wel verplicht, in 36 minuten.

Zaterdag 30 juni

Vooral rustig aandoen deze dag. Temperatuur zou richtiing de 30 graden gaan, dus vooral veel drinken en rusten. Nog heel even naar Saint Gervais geweest om naar de Quecha winkel te gaan.Terug in Chamonix heel even een middagslaapje gedaan. We hadden wel te doen met de deelnemers van de Cross, de 23 kilometer wedstrijd.

‘s Middags nog even naar Le Tres Champ geweest om even het parkoers al daar te bekijken, daar komen we na 31 kilometer door, en daar is dan ook meteen de tweede verzorgingspost met eten en drinken.

Terug in Chamonix op tijd gaan eten, pasta natuurlijk en op tijd naar bed.

Zondag 1 juli

De dag begon vroeg, 5 uur ging de wekker, want de start is al om 7 uur. We werden ook gewekt door onweer en hevige regen. Aaai, dat zullen wij toch niet krijgen tijdens de race? De temperatuur aangenaam geworden, zo rond de 14 graden.

Gelukkig klaarde het weer op. Bij de start was het droog en scheen de zon, maar volgens de organisatie moesten we niet schrikken als het om 14 uur gaat onweren, want dat is verwacht. Gerustellende gedachten

De start om 7 uur gaat zeer geordend en met weinig spektakel. De eerste kilometer door de straten en van Chamonix om snel off the road te gaan.

De bossen en rivieren dampte helemaal, was een fantastisch gezicht. Al snel begon de weg omhoog te lopen en via wat stijgingen kwamen we bij de eerste waterpost in Argentiere. Publiek was er al vroeg bij en lekker spontaan. Daar heb ik ook mijn stokken uit mijn rugzak gepakt. Had namelijk op het laatst besloten om met stokken te gaan lopen. Is natuurlijk afwachten hoe je lichaam hierop reageert, om zonder training dit te doen.

Na Argentiere begon het serieus omhoog te gaan op weg naar de Col de Montets. Stokken waren handig om rechtop te blijven lopen. Kon nog redelijk mijn tempo houden. Parkoers liep vlak langs de doorgaande weg, daardoor veel publiek daar. Omgeving begon al wat meer alpien te worden.

Uiteindelij kom je via de Col de Montets in Vallorcine uit op 1200 meter, daar bij 18 kilometer was de eerste ‘echte’ verzorgingspost, dus met eten en drinken. Even bij tanken, vooral gegeten en weggespoeld met cola en water.

Vanaf Vallorcine gaat dan het echte werk beginnen, in 6 kilometer 1000 meters omhoog. De stokken komen nu heel erg goed van pas, kan redelijk gestaag doorlopen. Als we uiteindelijk op een iets breder pad komen naar Col de Posettes , kom ik Ewald weer tegen. Ook al bij de start gesproken. Samen zijn we verder naar boven gelopen.

Daar midden op een bergweide een waterpost, waar je weer wat kan drinken. Alles begeleid door een accordionist. Echt heel Frans, maar zo gaaf. Het uitzicht was ook fantastisch, de wolken waren even weg.

En verder gingen we omhoog want we moesten nog wat klimmen naar 2201, de Aguille de Posettes. Bovenop waren een heel aantal Fransen de veters aan het strikken. Vlak daarna weet ik waarom dat was. We gingen stijl naar beneden. En de Fransen als ware kamikazes naar beneden. Dalen is niet helemaal mijn ding, zeker niets als het heel steil en ongelijk is. Later wordt het iets vlakker en beter beloopbaar, daar mijn tempo weer op kunnen pakken. En na 5 kilometer en 1000 meter naar beneden komen we in Le Tour aan. Ik was blij dat het dalen over was.

Tussen de koeien door verder naar beneden, maar beloopbaar, komen we weer in Le Tre Champ aan op 31 kilometer. En daar is weer eten en drinken. Ik ga daar ook al eerste mijn lege drinkzak vullen, 1,5 liter moet voldoende zijn voor de laatste 11 kilometer.

Na de drinkzak, het inwendige van de mens. Tucjes met worst en Franse kaas, pure chocolade, brood, sinaasappel en alles wegspoelen met water en heel veel cola doet een mens weer goed.

Daar zie ik Ewald ook weer, en samen zijn we verder gelopen.

Vanaf nu gaat het gestaag omhoog naar Flegere op 38 kilometer, met de laatste kilometer super steil omhoog. Begin langzaam mijn bene te voelen, gaat niet helemaal soepel meer, maar pad door bos was wel weer wonderschoon. Begint nu ook langzaam wat te spetteren, niet veel, gelukkig.

In Flegere snel even wat naar binnen werken voor de laatste loodjes, want weer is niet heel plezierig meer, een beetje guur aan het worden. Dus snel weer verder.

Ewald ruikt de stal, dus die gaat sneller en ik laat hem gaan. Geen probleem. We komen er wel.

De laatste kilometers door een surrealistisch landschap gelopen, Met in de verte de speaker bij de finish. Maar ja, hoever is het nog precies, dat is lastig te zeggen in de laaghangende bewolking.

Uiteindelijk, vlak voor de finish, klaart het iets op, en kan ik het einde zien. Nu niet meer te veel nadenken en gewoon door gaan.

Veel enthousiasten Fransen vlak voor de finish, die schreeuwen je omhoog.

Uit eindelijk na 8 uur en 8 minuten kom ik over de finish. Herwin is er al een half uurtje. Wat een waanzinnige gave wedstrijd, heel veel genieten. Niet echt heel moeilijke momenten gehad. Op het laatst heel even 5 minuten ofzo.

Snel omkleden, wat was ik blij dat ik op laatst nog even mijn muts en handschoenen mee had genomen, en in de rij staan voor de lift naar beneden.

Beneden in Chamonix regent het heel hard, langzaam naar het hotel gelopen om lekker uit te rusten.

Na een heerlijke douche hadden zijn we naar een restaurant gelopen om eens lekker te eten. Voor ons even geen zoetigheid meer.

 

Maandag 2 juli

Na een wat onrustige nacht, rustig ontbeten en terug gereden naar Nederland.

De gedachten blijven van een ontzettende gave ervaring. Organisatie was allemaal perfect geregeld. Je ziet dat ze dit soort dingen vaker doen.

Klaar voor de Marathon du Mont Blanc?

Dat weet ik volgende week zondag. Heb dit jaar minder kilometers gemaakt als vorig jaar. Wel veel specificer getraind. Ook weet ik al wel een beetje wat mij te wachten staat in een bergmarathon.

Wanneer eten, wanneer te wandelen en wanneer hard te lopen. Is natuurlijk waardevolle informatie.

Ook weet ik dat ik niet voor de tijd ga lopen, maar uit lopen en voor heel veel genieten.

Ben heel benieuwd naar de mooie vergezichten. Het beloofd een mooie, maar warme dag te worden. Ben dus wel blij dat de start al om 7 uur in de ochtend is. De organisatie schijnt perfect te zijn, dus ook wel eens leuk om te zien

Vorige week zondag nog een mooie 31 kilometer gelopen, waarbij de laatste kilometers wat lastiger gingen van wege stekende pijn in een pees onder mijn rechtervoet.

Nu een week later is de pijn weg, heb ook lekker rust gehouden, herstellen was belangrijker en ook nodig. Was ook voor mijn werk naar Milaan waar het zo rond de 40 graden Celsius was en dus veels te warm om te lopen.

De komende week vooral een beetje in beweging blijven, misschien op de fiets naar kantoor en woensdag nog heel even naar de baan om daar wat te lopen en vooral ook voor de gezelligheid. En qua eten vooral bij houden, geen honger krijgen en een beetje stapelen en op tijd naar bed.

Vrijdagochtend heel vroeg vertrek naar Chamonix om niet al te laat aan te komen.

Ik heb er heel erg veel zin in.

Las vorige week een hele mooie uitspraak. ‘Kijk eens wat minder op je horloge en wat meer om je heen’

Om te zien wat ons te wachten staat, hier een film van You Tube

Trail de La Roche en Ardenne

Gisteren hebben Herwin en ik de 35 kilometer trail gelopen in La Roche en Ardenne. En dit allemaal in voor bereiding voor de Marathon du Mont Blanc. Een mooi ijkmoment om te kijken waar we staan, qua voorbereiding.

Het was onze eerste trail in de Belgische Ardennen, dus wat konden we verwachten. Vorig hebben we als test de Rheinsteig Extremlauf gelopen, 32 km in Duitsland.

We zijn vrijdagmiddag rustig naar Belgie gereden, om de buurt van La Roche te overnachten.

Zaterdag rustig aan gedaan met opstaan en ontbijt en toen op weg naar La Roche. Weer was nevelig en een tikkie broeierig. Niet schokkend maar toch.

Het verzamelen was bij de start in het kasteel. Langzaam druppelde de trailrunners binnen. Eerst voornamelijk veel bekende Nederlandse gezichten en toen ook de de Belgen en de organisatie. We zijn ten slotte in Belgie, dus alles gaat wat relaxter.

Heel even met wat mensen gesproken, die ik vorig jaar ook tijdens de Graubunden Marathon gesproken had. Ook heel even Marc van Trailrunshop gedag gezegd.

De start werd in geleid door een praatje in het Frans en vooral welke borden we moesten volgen. Daarna werden we gevraagd te starten. Heerlijk zou’en start. Niks geen jachtigheid of iets dergelijks.

Steil naar beneden en door La Roche en daarna bijna recht omhoog, over een moeilijk te onderscheiden pad, of was die er wel??

Na nog 2x door een wielerkoers te moeten, de eerste keer gingen ze nog bergop, maar de 2de keer bergaf was het wel link, draaide we onze eigen trail op.

En trails dat waren het, echte onontgonnen trails. Daar een tijdje samen gelopen met Chris van Beem, de man achter Trail-Running NL, en die alles loopt wat maar niet over asfalt gaat

Na een kilometer kwamen we tot ons schrik de eerste keer bij een beek waar je niet zonder droge voeten aan de overkant kan komen, dan er maar dwars door heen. Lekker koel. Daarna een heel modderig stuk, maar gelukkig werd dat afgesloten door nog een beek en de schoenen waren weer schoon.

De eerste verzorgingspost stond op ongeveer 12 kilometer na een erg lange en vooral steile klim. Heerlijk relaxed, iedereen helpt elkaar met het tappen van water en snijden van banaan.

De kilometers daarna heb ik helemaal alleen gelopen, maar gelukkig was de route extreem goed uitgepijlt. Aan gekomen aan de oever van de Ourthe volgt een zeer tricky stuk met veel klim en klauterwerk en gladde boom wortels, erg goed op letten dus.

Daarna weer zo’n beetje steil naar boven en ook weer omlaag naar de rivier, die helemaal doorwaad moet worden. Echt gaaf, knie diep dwars door de rivier. Dat was zo rond kilometer 20, de schoenen waren net weer droog.

Samen met Chris en nog wat andere de volgende paar kilometer gelopen. Even bijkletsen.

Na het nodige klauterwerk en spoorzoeken aangekomen bij de tweede en laatste verzorgingspost op kilometer 23. Even wat water, sportdrank en tucjes genomen. De klim die toen volgde gaat elke voorstellingvermogen te boven, zo steil.

Zelfs mijn Garmin zag niet meer dat ik vooruit ging en sprong automatisch op pauze omdat deze dacht dat ik stil stond. Nou dat was niet het geval.

Boven aangekomen begon mijn maag een beetje op te spelen. Ben daardoor even gaan wandelen, om te kijken of dat zou helpen. Na een paar kilometer nogmaals geprobeerd, maar maag zei doe maar even niet, OK dus nog even wandelen, zinnen proberen te verzetten door van de omgeving te genieten en dat lukte.

Langzaam weer op gang gekomen, ik liep inmiddels weer helemaal alleen. Goed opletten dus. Na een steile daling een tijdje langs een beekje gelopen. En zorgen dat ik de meeste brandnetels en bramenstruiken kon ontwijken. De laatste stijging was er ook wel weer eentje, recht omhoog, veel pad kon ik niet herkennen. De borden van de organisatie gaven een indicatie waar ik naar toe moest.

En toen was daar na een gave, lekker te lopen daling  eindelijk La Roche. Nog even een loopje langs de Ourthe en daarna de finish. Wat een gaaf moment.

Wat een ongelooflijk mooie ervaring om deze trail gelopen te mogen hebben. Heb op sommige punten erg genoten, ook mijn moeilijke momenten gehad, dus ook een goede mentale test geweest om tich door te gaan.

Het was een zeer bruikbare test, in Chamonix moet ik wederom beter op mijn eten en drinken letten, ben er gisteren niet echt door in problemen gekomen, maar is wel iets wat ik in de gaten moeten houden. Knieen hebben het heel goed gehouden, ondanks de zeer steile dalingen. En de zwemtraining die afgelopen maanden heb gedaan, hebben mijn rug sterker gemaakt waardoor ik makkelijker en beter omhoog kon komen.

Voor een beeld, van wat we gisteren gedaan hebben, hieronder een video van de route in 3D.

Trainingsweek in Tjechie en wat er vooraf ging.

Afgelopen week zijn Herwin en ik met de famiilies wederom naar Tjechie getogen. Hoofddoel was om mee te helpen met een verhuizing. Nou dat is gelukt.

Naast verhuizen hebben we ook nog heel wat kunnen lopen. Ondanks het erg warme weer hebben we 80 kilometer kunnen lopen. In dit deel van Tjechie is geen meter vlak, dus goede voorbereiding voor de Marathon du Mont Blanc op 1 juli in Chamonix.

De laatste duurloop was er een van 32 kilometer. We waren erg vroeg gestart om niet de hele dag bezig te zijn. Was een mooie route, voor het grootste deel door Oostenrijk, en een avontuurlijke grens passage terug naar Tjechie.

Wat er vooraf ging

En wat heb ik dan daarvoor allemaal uitgespookt? In februari zijn we nog een week naar Lanzarote geweest. Weer was er erg lekker en een vulkaan in de achtertuin, dus ideale omstandigheden voor een paar lekkere duurloopjes. Ook de duurloop naar Papagayo beach was erg leuk, met wat steile klimmetjes er tussendoor.

Daarna heb ik Dorine begeleid bij haar eerste halve marathon. Haar debuut vond plaats tijdens de Halve tijdens de 3Bergenloop op zaterdag 3 maart. Was een erg gaaf parkoers, voornamelijk door het bos. Dus een soort cross van 21 km. Schema was 2 uur, vlak werd het schema, net iets boven de 2 uur gefinished, 2.01. Tevreden.

Daarna lekker door kunnen trainen, niet zoveel als vorig jaar. Heb toch steeds dat mijn conditie veel beter is dan vorig jaar. Ben blijkbaar veel beter uit 2011 gekomen dan het jaar ervoor.

In maart nog voor werk naar Antwerpen en Gelsenkirchen geweest om een presentatie te geven. Ter plaatse ook nog kunnen lopen, niet lange afstanden maar wel gelopen.

Volgende stop was de halve van Utrecht op 2de paasdag. Eerste plan was om te hazen voor de Runnersworld voor een tijd van 2 uur, maar was geen ballon meer te vinden.

Snel plannen bij stellen en lekker gaan lopen en samen met Dorine regen en wind getrotseerd en tevreden naar een 1.53 gelopen. Helemaal gelukkig. Herstel gaat moeiteloos en kan de rest van de week lekker doortrainen. Afstanden gaan langzaam verder omhoog.

In het weekend van de Rotterdam Marathon had ik het plan om een keer een langzame duurloop te doen. Soms best lastig om langzaam te lopen. Deze ging heel erg lekker, via Harmelen en Vleuten terug naar huis en na ongeveer 23 km terug naar huis gegaan, vanwege een andere afspraak. Had het gevoel dat er nog wel wat kilometers bij hadden gekund. Geeft een boost.

 

En nu verder naar de Marathon du Mont Blanc

Nu proberen dit vast te houden. Deze week even iets gas terug na afgelopen zwaren week. Maar komend weekend ben ik van plan om weer een lange duurloop te doen, tussen 20 en 30 kilometer.

Traditie getrouw wordt er tijdens Hemelsvaart en Pinksteren veel gelopen op de Veluwe. Dus dit jaar ook weer.

En de week na Pinksteren gaan Herwin naar de Ardennen om daar deel te nemen aan de Trail de Roche de Ardenne, 35 kilometer lang. Gaan proberen te genieten van onze eerste kennismaking met de trails in de Ardennen. Verder in juni nog een 30+ duurloop in de buurt en dan gas terug nemen.

En dat komt goed uit, want in juni ga ik voor mijn werk ook nag naar Dortmund en Milaan. En dan moet het gebeuren in Chamonix en omgeving. Heb er enorm zin in.

Wat ik al eerder schreef, maak momenteel minder kilometers maar heb het gevoel er beter voor te staan. In Chamonix zal blijken of mijn gevoel een goed gevoel was.

Het asfaltspook

Afgelopen week werd de Midwintermarathon georganiseerd en deze ging ‘gewoon’ ongeacht het weer. Heet niet voor niets MIDWINTER….

Ik had mij ingeschreven samen met Herwin om de Asselronde van 27,5 km te gaan lopen. Als doel voor de winterperiode in de lange termijn voorbereiding op de Marathon du Mont Blanc in juli 2012.

 

Vanwege familie logistiek moest ik met de trein van Utrecht naar Apeldoorn. Nou dat werd het niet, want de NS gaat niet ‘gewoon’ door ongeacht het weer.

Velen excuses later reden ze nog steeds niet.

 

Change of plans dus maar.

Na de zwemles van de jongste dochter mee gereden naar Velp. Daar via het Rozendaalse veld en de Posbank naar Dieren en de schoonouders gelopen.

Dat was eigenlijk een erg heerlijk alternatief voor de 27,5 km op asfalt.

Want 90% van de route was off-road.

Dus goed aangekleed, de rugzak vol met drinken en eten, trailschoenen aan en gaan.

Na een heerlijke 2 uur genieten, kwam in na bijna 20 kilometer weer ‘beneden’ in Dieren aan.

 

Moet wel eerlijk toegeven dat ik een beetje opzag tegen de 27,5 kilometer alleen maar op asfalt, mijn lichaam vind dat niet helemaal top.

Na de Amsterdam Marathon van afgelopen oktober 2011, had ik al wel een gevoel dat zo lang over asfalt niets voor mij is.

Geef mij maar zo veel mogelijk off-the-road. Trailrunning dus.

 

Ik ga in de toekomst opletten welke wedstrijden op asfalt ga lopen, zo min mogelijk.

Ik denk dat voor mij de asfaltgrens op een halve marathon gaat liggen, maar liever minder

Zo dat is gezegd

2011: een mooi loop jaar

Zo aan het eind van het jaar maar even terugblikken op een mooi loop jaar.

Winter

In januari kon ik niet zoveel motivatie vinden om te gaan lopen. Weer was ook niet top. Februari was eigenlijk hetzelfde. Lopen op een laagpitje. Tijdens de vakantie op Lanzarote ging het al wel iets beter. Mede door het heerlijke weer toch een paar keer gelopen.

Maart

Net terug uit Lanzarote hebben Herwin en ik het besluit genomen om ook in 2011 de 20 Miles van Graubunden te gaan lopen. En dan bij de 32 kilometer te gaan kijken hoe de vlag er bij zou staan. Om toch een beetje goed voor de dag te komen, was het zaak om kilometers te gaan maken.

Ik had voor mij zelf besloten om maart en deel van april te gaan gebruiken voor kilometervreten. Lichaam laten wennen aan de belasting van veel en lang lopen. Dit ging goed.

April

Ingeschreven voor de 10 kilometer op 2de paasdag in Utrecht om samen met Dorine te lopen. Was wel langgeleden dat ik zo’n korte afstand had gelopen in wedstrijdverband, maar het parkoers van de halve marathon was dusdanig saai dat ik mij daar niet aan wilde wagen. Op 2 de paasdag wel lopend naar de start gelopen, daarna de 10 kilometer in 52 minuten gelopen en na daarna met kleine omweg weer terug naar huis. Toen stond de teller ook op 21 kilometer.

Mei

De eerste week zijn we met beide gezinnen naar Tjechie geweest, op familie bezoek. Hardloopspullen mee natuurlijk. Daar hebben we bijna elke dag gelopen. Was goed om te ervaren waar je lichaam toe instaat is. En dat je lichaam best veel kan hebben, ondanks dat de vermoeidheid gedurende week aan het toenemen is. Laatste duurloop was zelfs 33 kilometer. Totaal in die week was net geen 100 kilometer. Geslaagde trainingstage dus, zeker als er geen kilometer horizontaal was.

Terug uit Tjechie een klein beetje gas terug genomen. Wel ingeschreven voor de Rheinsteig Extremlauf in Bonn eind mei.

Dus eind mei naar Bonn gereden voor deze wedstrijd. Erg mooie wedstrijd, top georganiseerd en door een fantastisch landschap. En mooie testcase voor de Graubunden. De Rheinsteig Extremlauf is 34 kilometer en gaat over zo’n 7 bergen/heuvels. Steil omhoog en omlaag. Aan het eind had ik een goed idee waar ik sta en wat er nog moet gebeuren voor eind juni.

Juni

De maand van de waarheid. Nog lekker doorgetraind voor eind juni. Vanaf half juni echt gas terug genomen en veel rust gepakt. Eind juni naar Zwitserland gereden. Na een relax dag, de dag van de wedstrijd, verslag kan je hier lezen. Maar wat was het een gave ervaring. Mijn eerste marathon gelopen en dan ook maar meteen die van Graubunden. Zijn makkelijkere marathons. Wel balen dat Herwin uit moest stappen.

Juli

Tijdens de zomervakantie naar de Ardeche Vert geweest. Heerlijke vakantie gehad en ook nog wel wat kilometers gemaakt in een zeer heuvelachtige omgeving. Genieten dus.

Augustus

Deze maand was de maand van rustiger aan doen. Niet veel bijzonders gedaan. Gewoon lekker gelopen

September

Ook dit jaar weer eens meegedaan de Dam tot Damloop. Wel erg lastminute dit keer, maar goed te doen. Weer was bij de start erg vreselijk, een wolkbreuk. Waardoor ik mij afvroeg of de organisatie wel een noodplan zou hebben. Wat zou je moeten doen met zoveel mensen. Want masaal is het natuurlijk wel allemaal. Doordat het zo lastminute was, had ik niet echt verwachtingen. Was weggegaan met het idee om lekker te lopen. Dat is gelukt en de tijd was ook best wel goed, 1.25. Na de finish had ik het gevoel dat ik nog wel even door zou kunnen.

De week erna volgde de volgende uitdaging. We deden weer met Arrange mee aan de Utrechtse Heuvelrug Estafette Met een team 100 kilometer lopen van Amersfoort via Amerongen terug naar Amersfoort. Altijd leuk en gezellig. Aangezien Herwin en Arjan in voorbereiding waren voor de Amsterdam Marathon hadden we besloten om binnen de estafette onze eigen etappe te lopen daarnaast nog door te lopen om zo tot een duurloop van 30 kilometer te komen. Weer was die dag zeer zonnig en warm waardoor ik na 26 kilometer met een fietser ben gewisseld en de laatste 4 kilometer fietsend heb gedaan. Moest er wel even van bij komen.

Vlak daarna heb ik mij ook maar ingeschreven voor de Amsterdam Marathon om Arjan en Herwin bij te staan tijdens de wedstrijd.

Oktober

De maand van de Amsterdam Marathon. Gewoon door trainen om enigszins voorbereid te zijn voor de 30 kilometer in Amsterdam.

Alles was druk in Amsterdam, kledinginname, startvak binnenkomen, starten, parkoers. Kostte wat moeite om er van te genieten. Heb op 10 kilometer serieus gedacht om te stoppen. Maar langs de Amstel krijg ik eindelijk een gevoel van genieten.

Bij de 30 kilometer, wat het plan was om dan dan te stoppen, ben ik door gelopen. Helaas kreeg ik 4 kilometer later last van kramp nadat ik een beetje ongelukkig terecht kwam in een tramrails. Op 38 kilometer heeft een EHBO-er mijn kuiten ontspannen gemasseerd, waarvoor dank. Waardoor ik laatste kilometers nog enigszins voor uit kon komen. Ging niet helemaal lekker meer op het laatst, maar toch wel mijn tweede marathon uitgelopen. En Herwin heeft hem ook uit kunnen lopen. Toppie, hoor.

Aanslag op je lichaam van zo’n asfalt marathon is toch wel groter dan een bergmarathon, had wel een paar dagen nodig om te te herstellen. De woensdag erna op de baan met andere marathonlopers rustig een paar kilometer uitgelopen. Heeft toen heel goed gedaan. Spieren erna voelde meteen een stuk soepeler.

Weekend erna in Brussel een erg mooi rondje gelopen van hotel naar het Atomium en terug. Was bijna helemaal alleen onder het Atomium. Erg mooi moment.

November

Wilde nu eindelijk eens rustu gaan nemen voor mijn lichaam. Maar via Twitter kwam ik er achter dat ze bij een ander IBM Business Partner Silverside nog mensen zochten om de Zevenheuvelenloop te lopen. Een berichtje was voldoende om mee te mogen/kunnen doen.

Op de dag van de Zevenheuvelenloop was het in bijna heel Nederland heel erg mistig. Maar niet in Nijmegen. Wel fris, maar de zon scheen, dus dat zou weer genieten worden. Had hem nog nooit gelopen. Qua parkoers is deze loop erg goed bevallen. Lekkere klimmetjes en een sneller finish. Maar ook hier was het weer akelig druk. En de meeste mensen voelde zich niet aangesproken bij het verzoek om zoveel mogelijk rechts te gaan lopen.

Heerlijk gelopen, boven verwachting onder de 1.20 gefinished.

Daarna liet mijn lichaam toch heel duidelijk weten dat het even genoeg was. Ik heb 3 weken echt rust gehouden. Wel ben ik blijven zwemmen op de zondagochtend om enigszins in beweging te blijven.

December

Was dus een maand van rust en langzaam weer het lopen oppakken. Samen met Herwin 2 weken geleden een ronde van 22 kilometer door de bossen van Hattem gelopen en afgelopen maandag (tweede kerstdag) alleen de Posbank opgeweest. Was geen lange ronde ( 13 kilometer ) wel een erg mooi, modderige ronde.

En aankomende vrijdag ga ik samen met Herwin en Arjan het jaar 2011 waardig afsluiten met het lopen van de Utrechtse Heuvelrug Trail. Niet voor een klassement, maar gewoon omdat het kan.

 

Al met al een gaaf en geslaagd loopjaar.

Na rust de Asics Trabuco 14 inlopen

Afgelopen November heb ik de Zevenheuvelenloop gelopen. Daarna heb ik echt rust genomen.

De hardloopschoenen even niet aangeraakt.

Wel ben ik op zondag blijven zwemmen.

 

Deze rustpreiode heeft wel goed gedaan. Begon er vorige week weer naar uit te kijken om te gaan lopen.

En dus vorige week zondag voor het eerst weer de hardloopschoenen aangedaan en op Het Lint in Leidscherijn een rondje van 11 kilometer gelopen.

Was weer lekker en tempo was heerlijk ontspannen.

 

Ik was in de afgelopen weken ook eens gaan nadenken over mijn Trailschoenen, ook met het oog op de Marathon du Mont Blanc op 1 juli.

Sinds april loop ik Salomon CrossMax Guidance. Deze lopen erg lekker, maar als de afstanden langer werden kreeg ik last van mijn rechtervoet. Of aan de achterkant bij de hak een schuurplek, maar als ik de veters strakker deed dan een pijnlijke plek boven op mijn voet.

Kreeg het niet voor elkaar om de CrossMax goed af te stellen voor mijn rechtvoet en dan ga je toch nadenken.

Je moet wel met plezier hardloopschoenen aan doen en moeten je niet beperken vooral niet als de afstanden groter worden.

 

Voor de Salomon CrossMax liep ik op de Asics Trabuco, mede omdat deze heel erg in de lijn was van Asics Gel Kayano lag, waar ik haal heel erg lang op loop.

Daarom heb ik besloten om toch weer terug te gaan naar de Asics Trabuco voor mijn trailschoenen.

Eerst even nagevraagd bij Marc van Dijk van Trialrunshop, maar hij kon pas half januari leveren. Daarna contact gezocht met PKRun in Dodewaard en die hadden mijn maat van de Asics Trabuco nog op voorraad. Dinsdag besteld en woensdag in huis, top service.

 

Gisteren had ik met Herwin een afspraak staan om het bos rond Hattem onveilig te maken. Ideaal dus om mijn nieuwe trailschoenen in te lopen.

We zouden de MTB route doen die in de buurt van Hattem in de bossen ligt. Dus bij carpoolplek auto geparkeerd en de laatste druppels af gewacht en toen rugzak op, Garmin in sync met satelieten en go.

We hebben erg veel geluk gehad met het weer, geen enkele keer regen onderweg, zelfs best wel wat zon.

Af en toe was het springen en modder ontwijken, want nat was het wel in het bos.

Maar het was wel weer heerlijk om zo samen onderweg te zijn.

 

Na bijna 22 kilometer waren we weer terug bij de auto, moe maar voldaan.

En de Trabuco’s, die liepen als vanouds, geen rare schuurplekken of ander ongemak. Alleen dat mijn voeten weer moeten wennen aan de afstand na de afgelopen rustperiode.

Dit gevoel vast houden en naar de Asselronde van Apeldoorn toewerken op zondag 5 februari.

Maar wel zoveel mogelijk off road al het kan.